Μέρα προς μέρα το χρονικό των επιχειρήσεων του Β’ Παγκοσμίου πολέμου σε ένα επτάλεπτο βίντεο

Αυτές τις ημέρες έχει αρχίσει να κυκλοφορεί σε διάφορα Ελληνικά sites ένα επτάλεπτο βίντεο με την πορεία των επιχειρήσεων του B’ Παγκοσμίου πολέμου στην Ευρώπη, από την πρώτη ημέρα που ξέσπασε μέχρι την τελευταία. Αποφάσισα να βάλω το link από τον ίδιο τον δημιουργό του βίντεο και να το προσθέσω στις σημερινές αναρτήσεις, για να το μελετήσουμε παρέα και να κάνουμε τις σκέψεις μας…

ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ / ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΟΥΜΑΣ – «Ο ΚΟΜΗΣ ΜΟΝΤΕΧΡΙΣΤΟΣ»

Ο κόμης Μοντεχρήστος (ή ο κόμης του Μοντεκρίστο)

«Μ’ εσένα είμαστε Νταρτανιάν, Μοντεχρήστος, Μπαλσάμο, ιππεύουμε από άκρη σε άκρη τους δρόμους της Γαλλίας, περιοδεύουμε σε πεδία μαχής, επισκεπτόμαστε κάστρα και παλάτια -μ’ εσένα είμαστε όνειρο…», αναφέρει ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ το 2002 για τον συγγραφέα με το όνομα: Αλέξανδρος Δουμάς.

Εξαιρετικά εμπνευσμένο λογίδριο προς τιμήν ενός ανθρώπου που δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για το σχολείο και τα γράμματα ως παιδί.

Αυτό όμως που τυχαία έθεσε την αρχή για ό,τι έγινε ο Δουμάς μεγαλώνοντας, ήταν ο γραφικός του χαρακτήρας. Εξαιτίας του όμορφου γραφικού χαρακτήρα του δούλεψε από 12 ετών ως αντιγραφέας σε συμβολαιογραφείο και στα 20 ως αντιγραφέας στο γραφείο του Δούκα της Ορλεάνης και μέλλοντα βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Φίλιππου.

ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ / «ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ»

Ο κληρικός Geoffrey του Monmouth‘s (πιθανολογείται ότι πρόκειται για περιοχή της Ουαλίας και γενέτειρά του ιερωμένου), υπήρξε ένας από τους πρώτους που ανέπτυξαν κατά το μεσαίωνα τη Βρεττανική ιστοριογραφία. Με το έργο του Historia Regum Britanniae (Ιστορία των Βασιλέων της Βρεττανίας) γίνεται μία καταγραφή ηγεμόνων ξεκινόντας από την εποχή του Βρούτου, του περίφημου απόγονου του Αινεία. Στο τέλος της εν λόγω καταγραφή (που ουσιαστικά καταλήγει να θυμίζει περισσότερο μυθοπλασία) εμφανίζεται και ο Βασιλιάς Αρθούρος.

ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣAΙΞΠΗΡ – «ΜΑΚΒΕΘ»

Μάκβεθ ή Μακμπέθ (1603 ή 1606)

Ο William Shakespeare (1564-1613), γεννήθηκε στο Στάτφορντ και υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ποιήτες και θεατρικούς συγγραφείς όχι μόνο της χώρας και της εποχής του, αλλα διαχρονικά και παγκοσμίως.

Ως μέλος εξέχουσας οικογένειας, (με μητέρα κόρη γαιοκτήμονα και με πατέρα έμπορο όπου χάρη στις πολιτικές του διασυνδέσεις υπήρξε δήμαρχος του Στράτφορντ όταν ο Ουίλλιαμ ήταν τεσσάρων ετών), ο τρίτος από τα οχτώ παιδιά της οικογένειας Σαίξπηρ έμαθε νωρίς γράμματα, αλλά έγραψε ελάχιστα πράγματα μέχρι τα 18 του, εποχή που πρώτο λίγο είχε για εκείνον η μελέτη των Λατινικών και η απαγγελία-αποστήθιση ποιημάτων, με αποτέλεσμα την εν αγνοία του εξάσκηση της μνήμης και απαγγελίας, δύο τόσο απαραίτητων προσόντων για έναν ηθοποιό.

1972 – Ο ΕΜΕΡΣΟΝ ΦΙΤΙΠΑΛΝΤΙ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΣΤΗ ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1

Ο μέχρι πρότινος νεώτερος παγκόσμιος πρωταθλητής (για 33 χρόνια) σε ένα από τα πιο θεαματικά σπορ του μηχανοκίνητου αθλητισμου και σε μια καριέρα που πατάει απότομα γκάζι για την κορυφή, αλλά και εξίσου απότομα φρένο…

Γεννημέννος το 1946, ο Έμερσον περνάει αστραπιαία από τη δοκιμή μοτοσυκλετών στα 14, υδροπτέρυγων στα 16 (που εγκαταλείπει αμέσως μετά από ένα ατύχημα χωρίς συνέπειες -ευτυχώς για εκείνον και εμάς από πολλές απόψεις-), στους αγώνες για κάρτς (στα 18 έχει ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα Βραζιλίας) και στην Formula Vees (όπου στα 21 του παίρνει το παγκόσμιο πρωτάθλημα), για να φτάσει σε ένα καθοριστικό άλμα που επιταχύνει ακόμα περισσότερο την καριέρα του με τυχαία και μη γεγονότα.

Αυτό δεν είναι άλλο από το ταξίδι του στην Αγγλία (αρχικά σχεδόν δεν μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν ξέροντας μόνο Πορτογαλικά), όπου αγόρασε μια Formula Ford και μέσα σε ένα χρόνο βρέθηκε στη formula 3 (από τη μέση της χρονιάς συγκεκριμένα, για να καταλήξει μάλιστα στο τέλος του πρωταθλήματος ο μεγάλος νικητής), για να συνεχίσει αμέσως μετά στην F2 με Lotus, και να καταλήξει στο μεγάλο θρίαμβο της F1.

Εκεί αρχικά βρίσκεται ως τρίτος πιλότος της Lotus (με πρώτο και δεύτερο τους Jochen Rindt και John Miles), μέχρι που στην πίστα της Monza του ‘70 ο Rindt σκοτώνεται και ο Miles σοκαρισμένος αποσύρεται από το άθλημα (Στην ίδια επίσης πίστα ο Έμερσον παθαίνει το δικό του ατύχημα, χωρίς όμως να του συμβεί τίποτα σοβαρό).

Σε μια δύσκολη στιγμή της Lotus λοιπόν είναι ο ΄Εμμο που καλείται να σώσει την κατάσταση και απότομα ΄΄πέφτει στα βαθιά΄΄, ως πρώτος οδηγός πια τόσο της ομάδας, αλλά και λίγο πιο μετά όλου του πρωταθλήματος.
Γιατί το 1972 είναι πλέον παγκόσμιος πρωταθλητής.

Μάλιστα 2 χρόνια αργότερα, με ένα μονοθέσιο αργό, σε σχέση με τη Ferrari του Niki Lauda, θα καταφέρει τον ίδιο θρίαμβο, και μάλιστα στον τελευταίο γύρο του τελευταίου αγώνα (Φοβερή και η μάχη με τον Clay Regazzoni).
Η αναλυτική του ικανότητα, το σχολαστικό και ακριβές στυλ οδήγησης τους, όπως βέβαια και η εμπειρία του που του επέτρεπε να ριψοκινδυνεύει στα πιο κρίσιμα σημεία, τον οδήγησαν σε έναν ακόμα θρίαμβο.

Μα μετά απότομα φρένο.
Επιλέγοντας να τρέξει με μια Βραζιλιάνικη ομάδα και σπόνσορα μια βραζιλιάνικη βιομηχανία ζάχαρης (Copersucar), ο Έμμερσον εκτοπίζεται από κάθε πιθανότητα νίκης, αλλά ταυτόχρονα θέτει τα θεμέλια για δημιουργία της σχολής Βραζιλιάνων πιλότων Formula 1 που ακολούθησαν από τότε μέχρι τις μέρες μας.

Για λογαριασμό του είναι εκείνοι που το σανιδώνουν στη συνέχεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις ηρωικές εποχές της F1, όπου οι οδηγοί έπαιζαν το κεφάλι τους μέσα από πολύ επικίνδυνες συνθήκες, ο Έμμο είναι απ’ τους ηγέτες της εκστρατείας για τη βελτίωση της ασφάλειας σε μονοθέσιο και πίστα.
Μάλιστα στο Ισπανικό Grand Prix του ‘75, σταμάτησε μόλις μετά από έναν γύρο τη McLaren του, διαμαρτυρόμενος ότι οι συνθήκες οδήγησης σε κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι της πίστας ήταν επικίνδυνες.

Το αποτέλεσμα ήταν να καταστρέψει ο ίδιος την όποια προσπάθειά του για νίκη, μα ο αγώνας ωστόσο να συνεχιστεί μέχρι που κάποια στιγμή ο κόσμος να αναγκαστεί να ζήσει το θέαμα ενός μονοθεσίου να πετάγεται εκτός αγωνιστικού χώρου και να σκοτώνει ακαριαία τέσσερις ανθρώπους…

Όταν σκεφτόμαστε τον Έμερσον Φιτιπάλντι, ο νους μας ταξιδεύει αμέσως στην εξωτική Βραζιλία, και πόσο περισσότερο όταν μαθαίνουμε ότι έκανε προπόνηση με την ομάδα ποδοσφαίρου της Βραζιλίας για να κρατιέται σε άψογη φυσική κατάσταση.
Μάλλον κι από έκει πρέπει να έπαιρνε κάτι το ΄΄εξτρά΄΄ για να φτιάχνει το χαρμάνι της μαγείας του.

Αλλά και οι Βραζιλιάνοι παίκτες είχαν κάτι το παράδοξο στο χώρο του ποδοσφαίρου που μπορεί να το δανείστηκαν από εκείνον και από τις φόρμουλα 1 δυνάμεις του, για να το γυρίσουμε στους υπερήρωες τον comics…

Μεταξύ αστείου και σοβαρού, το αν υπάρχει κάποια συνάφεια για την εν λόγω ΄΄ανταλλαγή΄΄ mojo (http://en.wikipedia.org/wiki/Mojo), σηκώνει μεγάλη συζήτηση…

και τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία!