Presentation of «Deadpool Classics Killustrated» issue 1

Υπάρχουν πολλά κόμικς εκεί έξω που αγαπήσαμε, χώρια αυτά που θα αγαπήσουμε ακόμα.

Και πόσο μεγάλη ποικιλία!

Για κάθε ηλικία, κάθε ύφος και κάθε απαίτηση.

Από τον Θείο Σκρουτζ μέχρι τον Spider-Man και παραπέρα, μιλάμε για μια τεράστια γκάμα, στην οποία κάτι έχουμε ανακαλύψει από μικροί (αλλά και μεγάλοι) και το κουβαλάμε μαζί μας, είτε είναι αναμνήσεις με τις οποίες είναι συνδεδεμένα ή με συναισθήματα και καταστάσεις.

Πηγή έμπνευσης για τα πιο σύγχρονα είναι—προφανώς—τα προγενέστερα, και στα προγενέστερα οι κλασσικοί συγγραφείς.

Επίσης έχουμε και την απευθείας περίπτωση, όπου δεν υπάρχουν αναφορές στα κλασσικά έργα, αλλά το επίκεντρο είναι τα ίδια τα κλασσικά έργα, όπως στην σειρά “Classics Illustrated”, την οποία συναντήσαμε και στην Ελλάδα ως “Κλασσικά Εικονογραφημένα”.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο “Μόμπυ Ντικ”, που σίγουρα ξυπνάει πολλές αναμνήσεις σε ένα τεράστιο αναγνωστικό κοινό διαφόρων ηλικιών.

Μέχρι που μια μέρα στο ίντερνετ τα μάτια μου έπεσαν στην παρακάτω εικόνα και κόντεψαν να πεταχτούν έξω…

Έμοιαζε με αφίσα, αλλά ήταν τελικά ένα τεύχος μια καινούριας σειράς. Διαβάζοντας λίγο το “περί τίνος πρόκειται”, έδειχνε να αφορά σε μία εντελώς ιδιαίτερη περίπτωση κόμικ, η οποία ωστόσο εντάσσεται μέσα στο γενικό κλίμα της Marvel για ανανέωση.

Με μία πρώτη ματιά, νόμιζα ότι έβλεπα το κακέκτυπο του Spider-Man πάνω σε έναν (δυσανάλογα μικρό) Μόμπυ Ντικ, αλλά να ‘ταν μόνο αυτό!

Πώς ανέβηκε επάνω στη φάλαινα με μία τέτοια βόμβα, πότε πρόλαβε να την ανάψει, να σημειώσει στόχο γύρω από το φυσητήρα, για να διευκολυνθεί στο εξ επαφής χτύπημα; (!?;!)

Κι όλα αυτά κάτω από το έκπληκτο βλέμμα τού Captain Ahab και σίγουρα του Ishmael, που μοιάζει να “χάνουν την μπουκιά από το στόμα” και να εκμηδενίζεται ο ρόλος τους στο κλασσικό αριστούργημα με τη λευκή φάλαινα του Herman Melville!

Τι ετοίμαζαν οι δημιουργοί του κόμικ και πήραν έγκριση από την Marvel να εκδώσουν αυτό το γκροτέσκο δημιούργημα, που φέρνει κάτι από κλασσικό, κάτι από υπερηρωικό, κάτι από μακάβρια βία και θεότρελο χιούμορ;

Θεότρελο χιούμορ;

Εκεί ακριβώς συνέβη το “κλικ”…

Επειδή μάλλον χρειαζόμαστε κι άλλες αναρτήσεις με υπερβολή και μουρλό χιούμορ, ήρθε η ώρα και για το “DeadPool Classical Killustration”, που ξηλώνει τα πάντα στο διάβα του με χαρακτηριστική άνεση, αλλά και τέτοια έλλειψη σεβασμού στους Κλασσικούς, που τελικά τους τιμάει.

Για να δούμε λοιπόν και αυτήν την ιδιαίτερη περίπτωση, που ξαναζωντανεύει στους νέους αναγνώστες τους Κλασσικούς ήρωες, έστω για να τους περιλάβει ο πρωταγωνιστής του κόμικ με το όνομα Deadpool και να τους “τιμήσει” με χτυπήματα αλά… Τσακ Νόρις.

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά και να δούμε ποιος ακριβώς είναι αυτός ο Deadpool:

Το 1990, οι Rob Liefeld και Fabien Nicieza δημιούργησαν και εισήγαγαν αυτόν τον χαρακτήρα στο The New Mutants #98, ως κακό που θέλει να καταστρέψει τους καλούς. Αργότερα “επαναπροσλήφθηκε” για να συνεχίσει το καταστροφικό έργο του στο X-Force.

Λόγω της ικανότητας να επουλώνει στιγμιαία τα τραύματά του (καλύτερα και γρηγορότερα ακόμα κι από τον Wolverine), τη δεινότητα του στις πολεμικές τέχνες, την έφεσή του στον φόνο, την ημίτρελη ιδιοσυγκρασία του και την ετοιμότητα να ξεστομίζει φοβερές ατάκες, βρέθηκε πολύ σύντομα σε δικό του περιοδικό να δολοφονεί όποιον και ό,τι βρεθεί στο διάβα του, από υπερήρωες μέχρι και ζόμπι {σε κάποιο μάλιστα σκοτώνει το ζόμπι της Μέριλυν Μονρόε (!;?!)}.

Μα αναπόφευκτα βρέθηκε σε ένα τραγικό αδιέξοδο…

Από εκεί ακριβώς ξεκινάει η σειρά αυτή, που όπως θα προσέξετε ειρωνεύεται τον εαυτό της, τον Deadpool, ολόκληρο το σύμπαν της Marvel, κάθε εύρημα, κλισέ και κατάσταση που αφορά στους υπερήρωες με τον βίαιο κόσμο τους, και εν τέλει τα λογικά μας ως αναγνώστες!

Επομένως:

Deadpool: The Classics Killustrated series, issue #1

Butchering stories from literature’s finest authors

Μα κυριολεκτικά ένα πράγμα…

Ο Deadpool έχει εξολοθρεύσει όλους τους υπερήρωες της Marvel… για άλλη μια φορά…

Μέσα σε απόλυτη μοναξιά και πλήξη, έχει σκεφτεί ότι αργά ή γρήγορα όλοι οι πεθαμένοι υπερήρωες με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα επιστρέψουν για άλλη μια φορά στη ζωή. Έχει αρχίσει να πιστεύει ότι ζει σε ένα κόμικ-σύμπαν, όπου ο δημιουργός του κάνει ό,τι μπορεί για να τον αναγκάσει να συνεχίσει να σκοτώνει. Αναρωτιέται αν η μόνη λύση στο πρόβλημα είναι να αυτοκτονήσει.

Αλλά και πάλι ποιος εμποδίζει τον δημιουργό, με κόλπα από κλωνοποίηση μέχρι βουντού, να τον επαναφέρει στη ζωή; Έχοντας απαυδήσει πια ο Χριστιανός, αποφασίζει να δώσει μία ευκαιρία σε μια ομάδα επιστημόνων, που προσέλαβε προ ημερών, να βρουν μία λύση πάνω στη θεωρία του περί δημιουργού.

Η αξιότιμη επιστημονική επιτροπή ενημερώνει τον συμπαθέστατο εργοδότη της ότι έχει φτιάξει μία χρονομηχανή σε μέγεθος ρολογιού και προτείνει ταξίδι στο χωροχρόνο τού σύμπαντος της Marvel για τον εξής λόγο: Επειδή η τέχνη πάντα έχει επιρροές, θα πρέπει ο Deadpool να βρει από τον κόσμο του “ιδεατού σύμπαντος” χαρακτήρες και έργα τού παρελθόντος (απ’ όπου ο δημιουργός πήρε ιδέες για να δημιουργήσει τα δικά του έργα) και να τα σκοτώσει. Έτσι δεν θα έχει καμία έμπνευση ο δημιουργός, και το σύμπαν της Marvel δεν θα γεννηθεί ποτέ.

Ο Deadpool επισκέπτεται τη βιβλιοθήκη και με μια μελέτη βλέπει τόσα πολλά κλασσικά έργα και τόσες πολλές διάχυτες επιρροές, ώστε μεταξύ χαράς και λύπης αναγκάζεται ο καημένος να αποφασίσει να σκοτώσει κάθε κλασσικό αριστούργημα της λογοτεχνίας κάθε εποχής και χώρας.

Σύντομα, λοιπόν, επιστρέφει στους επιστήμονές του και κάνει το μεγάλο βήμα στο “ιδεατό σύμπαν”.

Κι επειδή είναι και καλό παιδί, αποφασίζει να αφήσει ένα δώρο στο team του, που μόχθησε σκληρά για αυτό το project. Βέβαια, το team το έκανε όλο αυτό στήνοντας ταυτόχρονα μια δόλια παγίδα στον μισητό φονιά τού σύμπαντος της Marvel, αλλά ας ειν’ καλά ο άνθρωπος…

Και μετά αρχίζει το μπάχαλο…

Πρώτος σταθμός κάτι ανεμόμυλοι στην Ισπανία και ακριβώς τη στιγμή που ο Δον Κιχώτης κάνει επίθεση…

Αλλά που να ‘ξερε ο δύστυχος o Δον ότι δεν πρόκειται για γελωτοποιό αυτό που ξεφύτρωσε ανάμεσα στον ίδιο και στους ανεμόμυλους.

Ακολουθεί και ο… ακόλουθος του Δον Κιχώτη και κακό της κεφαλής του έκανε…

Στη συνέχεια, ο Deadpool γυρίζει τους δείκτες τού “χρονορολογιού” του για να συναντήσει αυτό εδώ:

Σπουδαία τα λάχανα, όμως! Μάλιστα, μετά περνάει και κάποιο γνώριμο φαλαινοθηρικό που γύρευε την άσπρη φάλαινα…

Το πλήρωμα βλέπει τον «ναυαγό» να ξεπηδάει μέσα απ’ το κουφάρι, και τον ανεβάζει στο πλοίο.

Ο Deadpool, μιας και βρήκε τυχαία μέσα στη φάλαινα τον Πινόκιο, τον περιποιήθηκε κι αυτόν όπως του άξιζε και ταυτόχρονα είδα στιγμιαία μέσα στο “ιδεατό σύμπαν” ποιος χαρακτήρας της Marvel προέκυψε από αυτήν την κλασσική φιγούρα.

Μα αρκετά με τις λεπτομέρειες, ο συμπαθής μας ήρωας μαθαίνει ποιοι ακριβώς βρίσκονται στο φαλαινοθηρικό και συνεχίζει το «φιλεύσπλαχνο» έργο του από τον Ishmael…

Εντωμεταξύ, κάπου αλλού στο “ιδεατό σύμπαν”, στο Λονδίνο του 1895, έχει απλωθεί μία περίεργη συννεφιά.

Κάποιοι Βρετανοί αστυνομικοί και ένας επιθεωρητής πηγαίνουν ένα περίεργο αντικείμενο, που βρήκαν στην πόλη, σε κάποιον που φαίνεται να βρίσκεται σε θέση να υποθέσει τι ακριβώς είναι αυτό…

Μία αλαλούμ δημιουργία των εξής κυρίων: