Αρχεία Ιστολογίου
Three comic, issue 3,4,5. Η επιστροφή των Σπαρτιατών στα κόμικς;
Ένας τίτλος που σε αφήνει με διφορούμενα αισθήματα και η ταλάντευση για το αν τελικά του αξίζει μία ακόμα παρουσίαση είναι υπολογίσιμη…
Αφενός η βοήθεια και καθοδήγηση που είχαν οι δημιουργοί από πανεπιστημιακό ιστορικό δεν απέδωσε και πολλά—ή σκόπιμα στα δύο πρώτα τεύχη υπήρξαν κάθε λογής υπερβολές και εντελώς αστόχαστες ιστορικές εμπνεύσεις—αφετέρου το κλείσιμο του 5ου τεύχους, συν δύο επιπλέον σελίδες με τον Βασιλιά Αγησίλαο β’ (περίεργα τοποθετημένες για έναν χαρακτήρα που έχει αναφερθεί με μία πρόταση στο δεύτερο τεύχος) στην Αίγυπτο, άφηναν την εντύπωση ότι θα ακολουθούσε και 6ο τεύχος, αν και ήταν σαφές ότι το 5ο ήταν το μεγάλο φινάλε.
Όμως, μιας και τον τελευταίο καιρό δεν πολυσυναντάμε ελληνική αρχαιότητα στον κόσμο της 9ης τέχνης, μία ακόμα ανάρτηση με τα πιο δυνατά σημεία του “Three”, οπτικά και—ίσως—σεναριακά, ίσως να μην ακούγεται και τόσο κακή ιδέα.
Στο φινάλε, λοιπόν, οι 3 είλωτες—έχοντας σκοτώσει τον ατιμασμένο Αρίμνηστο, που τους καταδίωκε, και του οποίου την στολή οικειοποιείται ο Κλάρος—καταλήγουν σε αδιέξοδο, με ουσιαστικά έναν οπλισμένο Είλωτα εναντίον 300 Σπαρτιατών (θέλοντας οι δημιουργοί να στήσουν μία αναλογία των 300 με τους αναρίθμητους Πέρσες στις Θερμοπύλες, αν και με χοντροκομμένη, αφελή υπερβολή).
Ο Κλάρος προκαλεί τον βασιλιά και σύντομα έρχεται η ώρα για μονομαχία ενός προς έναν, όπου ο Κλάρος τα δίνει όλα για όλα και επικρατεί…
Αμέσως μετά ο Τέρπανδρος παίρνει τον οπλισμό του Κλάρου και, με ένα στρατήγημα της ευφυΐας του, κερδίζει χρόνο αναβολής από τις εξελίξεις μέχρι το ξημέρωμα και την επόμενη μονομαχία.
Τη νύχτα ο ταλαιπωρημένος Τέρπανδρος (όντας βαριά τραυματισμένος από την καταλυτική του ανάμειξη στη μάχη με τον Αρίμνηστο) φυλάει σκοπιά και ο Κλάρος ξεκουράζεται πίσω του, στη σπηλιά, αποκαλύπτοντας κάποια στιγμή ποιος πραγματικά είναι, εφόσον και οι τρεις ξέρουν ότι αυτή η νύχτα είναι η τελευταία τους και δεν θα έχει σημασία το αύριο.
Το πρωί ο Τέρπανδρος πεθαίνει από τα αφρόντιστα τραύματα και τις νέες κακουχίες,
κι ο Κλάρος ετοιμάζεται για μονομαχία, μόνο και μόνο για να πεθάνει λίγο αργότερα με ένα κόλπο που δεν θα έκαναν ποτέ Σπαρτιάτες πολεμιστές που σέβονται το στρατιωτικό τους ήθος…
Η μόνη που γλυτώνει είναι η Δάμαρ, κρυμμένη μέσα σε κάτι λαγούμια, βαθιά στη σπηλιά, την οποία δεν αναζητούν οι Σπαρτιάτες.
Εξάλλου εκείνοι έχουν 3 πτώματα (μέσα σε αυτά και του ντροπιασμένου Αρίμνηστου, του οποίου το πρόσωπο ο Κλάρος έχει φροντίσει νωρίτερα να παραμορφώσει φριχτά, για να μην αναγνωρίζεται) και η λογική τούς υπαγορεύει ότι και τα 3 είναι από τους είλωτες που γύρευαν, οπότε το θέμα θεωρείται για αυτούς λήξαν και φεύγουν “θριαμβευτές”…
Αν μη τι άλλο, μία δημιουργία που θα αγαπήσετε να μισείτε.
Comics Magic
Three comic, issue 2. Η επιστροφή των Σπαρτιατών στα κόμικς;
Ένα κόμικ, που σχετίζεται με Αρχαία Ελλάδα, δεν με αφήνει ασυγκίνητο, έστω κι αν κάτι φαίνεται να είναι…παράταιρο, αλλά, θα μου πείτε, αυτά είναι γούστα. Έτσι, μετά από το πρώτο τεύχος του Three, κυκλοφόρησε το δεύτερο, του οποίου το εξώφυλλο βρίσκω πάρα πολύ ωραίο κι εμπνευσμένο και σκέφτηκα να μοιραστώ την οπτική του μαζί σας και αυτή την φορά..
Για να δούμε τι μας επιφυλάσσουν οι δημιουργοί, μετά από την εντατική τους ιστορική μελέτη γύρω από τους Λακεδαιμόνιους…
Οι ηρωικοί Σπαρτιάτες κατασφάζουν ό,τι βρουν μπροστά τους, και με την ψυχή στο στόμα η Δάμαρ τρέχει να κρυφτεί εκεί που βρίσκεται και ο κουτσός είλωτας Κλάρος.
Όμως, ο Κλάρος έχει δραπετεύσει από το παράθυρο… Για λίγο θα αμφιταλαντευτεί αν πρέπει να απομακρυνθεί ή να επιστρέψει για μάχη
και τελικά αποφασίζει το δεύτερο. Είναι λίγο παράξενο ένας κουτσός Είλωτας να ξεπαστρεύει τόσο εύκολα σκληροτράχηλους πολεμιστές, των οποίων η ζωή είναι ο πόλεμος, αλλά αυτό συμβαίνει. Κάτι επάνω του, στη σωματική διάπλαση, στο αποφασιστικό βλέμμα και την άνεση που μάχεται, προκαλεί τη σκέψη ότι δεν ήταν δούλος όλη του τη ζωή (και ότι πιθανότατα να έγινε πρόσφατα).
Ορμώντας ο Κλάρος στο κτίσμα, αρχίζει να αλλάζει τα φώτα στους πολεμιστές της Κρυπτείας.
Σύντομα και Είλωτες όπως ο Τέρπανδρος (που όλως τυχαίως είναι ακόμα ζωντανός μέσα στη σφαγή) αρπάζουν το ξίφος και καθαρίζουν σαν μύγες τους ανεγκέφαλους εισβολείς.
Εκείνη τη στιγμή ορμάει μέσα και ο Αρίμνηστος, για να πει μέσα στην τρελή χαρά τι όμορφα που είναι που πετσόκοψαν εκεί γύρω ό,τι κινούταν από Είλωτες.
Ωστόσο, με αυτό που βλέπει, αφήνει τους πανηγυρισμούς και με άφθαστη στρατιωτική ευφυΐα, αξιολογεί την κατάσταση και αποφασίζει να το σκάσει σαν λαγός.
Οι τρεις Είλωτες, που όλως τυχαίως είναι πια οι μόνοι ζωντανοί από τη σφαγή, δεν τον προλαβαίνουν για να τον καθαρίσουν. Ο Κλάρος δηλώνει κατηγορηματικά ότι πρέπει να τώρα να απομακρυνθούν από την περιοχή.
Εντωμεταξύ στην Σπάρτη με τα… αγάλματά της…
όπου τα Σπαρτιατόπουλα αυτή τη στιγμή μαθαίνουν ότι η ράτσα του κυνηγόσκυλου από μόνη της δεν αρκεί για να είσαι καλό κυνηγόσκυλο,
ο Κλεομένης ο δεύτερος (της βασιλικής γραμμής των Αγιαδών), είναι ο ένας από τους δύο βασιλιάδες της Σπάρτης (ο άλλος προς το παρόν λείπει με στρατό στην υπηρεσία των Περσών, με αντάλλαγμα χρήμα για την πόλη) και παρακολουθεί το μάθημα
μαζί με τον Όμοιο Τυρταίο.
Μέχρι που στην πλατεία της Σπάρτης με το… άγαλμα, του οποίου το μήνυμα δεν μπορώ να κατανοήσω (είναι άραγε άγαλμα, ή μήπως οι δημιουργοί μας επιφυλάσσουν κάποια έκπληξη; ) έρχεται ο δειλός Αρίμνηστος και πληροφορεί τους πάντες για το τι συνέβη.
Οι Έφοροι συνεδριάζουν και διατάζουν τον Κλεομένη Β’ να κυνηγήσει αυτούς τους αναιδείς δούλους. Ο Κλεομένης δεν μπορεί να πιστέψει ότι του ανατίθεται μία τόσο υποτιμητική δουλειά—κοτζάμ Βασιλιάς—
αλλά αυτόν και τη γενιά του δεν τον έχουν σε πολύ μεγάλη εκτίμηση οι πανίσχυροι Έφοροι.
Άξιον απορίας, αν δεν τον αντέχουν, γιατί τον έχουν για βασιλιά, αλλά ό,τι και να γίνει, ο Κλεομένης θα υπακούσει, θέλει δε θέλει.
Έτσι, για έναν περίεργο, ακαθόριστο λόγο, η Σπάρτη στέλνει 300 Ομοίους (κι απ’ ότι φαίνεται όταν μιλάμε για Σπαρτιάτες στα comics, πρέπει να είναι πάντα—σώνει και καλά—300!) αποδυναμώνοντας ηλιθιωδώς την προστασία της πόλης, σε μια εποχή που οι Όμοιοι άρχιζαν πια να φθίνουν σε αριθμούς, κι ενώ όλη η υπόλοιπη δύναμη της πόλης βρίσκεται σε πόλεμο. Ταυτόχρονα, είναι σαν να δέχονται οι Έφοροι ότι τρεις δούλοι μπορούν να αντιμετωπιστούν με τουλάχιστον 300 επαγγελματίες πολεμιστές, και να αποδέχονται προκαταβολικά ότι η άλλοτε τρομερή πολεμική μηχανή των Λακεδαιμονίων είναι σχεδόν για πέταμα. Τέλος και το σατανικό κατασκοπευτικό δίκτυο των Λακεδαιμονίων φαίνεται να είναι παντελώς άχρηστο. Ένα δίκτυο, που ακόμα και σε εποχές παρακμής της πόλης, θα εντόπιζε με αξιοζήλευτη ταχύτητα πού στην επικράτεια θα κατευθύνονταν αυτοί οι φυγάδες, αλλά, απ’ ότι φαίνεται, η Σπάρτη στην εποχή του κόμικ αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα κόπωσης και παρακμής, σε σημείο διάλυσης…
Comics Magic
Three comic, issue 1. Η επιστροφή των Σπαρτιατών στα κόμικς;
Μεγάλη η περιέργεια για το τι υπάρχει σε αυτόν τον αρχαιοπρεπή τίτλο, οπότε είπαμε να το ψάξουμε λίγο και να δούμε τι μας επιφυλάσσει το Three, στο οποίο διευκρινίζεται ότι οι δημιουργοί στηρίχτηκαν σε πανεπιστημιακά στοιχεία και πληροφορίες, για να το προετοιμάσουν…
Πάντως, με μια πρώτη ματιά φαίνεται ότι η εικονογράφηση προσπαθεί να ξεχωρίσει, αλλά αναρωτιέμαι αν είναι αρκετή αυτή η διαφοροποίηση. Πάντως, το εξώφυλλο δείχνει αρκετά καλό και πρωτότυπο.
Απ’ την εισαγωγή εστιάζουν οι δημιουργοί στους Είλωτες,
τους οποίους παραφυλούν Σπαρτιάτες της Κρυπτείας, που θυμίζουν εδώ κάτι σαν δαίμονες—και ιδιαίτερα εκείνος πάνω στην πέτρα, που μοιάζει σαν ακίνητη νυχτερίδα ή βρικόλακα.
Οι της Κρυπτείας, λοιπόν, αδίστακτα σκοτώνουν όσους ξεχωρίζουν από τους δούλους,
και λυσσαλέα…
Και μετά από αυτήν την εισαγωγή, οδηγούμαστε στο κυρίως μέρος όπου ο ανάπηρος Είλωτας Κλάρος,
η Δάμαρ
και ο Τέρπανδρος—το μεγάλο κεφάλι της παρέας—
δέχονται μαζί με τους υπόλοιπους του “είδους” τους μία επίσκεψη από Λακεδαιμόνιους και έναν έφορο εν ονόματι Εύρυτο.
Για κάποιο λόγο, που μάλλον πρέπει να είναι ότι οι Είλωτες έχουν ηττηθεί στην επανάστασή τους,
ο έφορος μεθάει με το ζόρι τους μαζεμένους Είλωτες
για να τους εξευτελίσει (υποθέτοντας από το προηγούμενο συμπέρασμά μας ότι προσπαθεί να σπάσει το ηθικό των συγκεκριμένων Ειλώτων—για κάποιον αδιευκρίνιστο ακόμα λόγο). Στο σχόλιο του γιου του εφόρου ότι, ευτυχώς που στη Λακωνία υπάρχουν στρατιώτες σαν τους 300, που αντιμετώπισαν τους Πέρσες (να λοιπόν κι εδώ οι 300), ο Τέρπανδρος λέει ότι τον ίδιο σε εκείνη την εποχή δεν θα τον επέλεγαν οι Όμοιοι για να πολεμήσει με τους 300,
εξοργίζοντας συγκεκριμένο πολεμιστή με το όνομα “Αρίμνηστος”,
και για να τον ησυχάσει ο Τέρπανδρος, προσθέτει ότι δεν θα τον επέλεγαν γιατί δεν έχει άρρενα διάδοχο στην οικογένειά του ώστε να συνεχιστεί το όνομα του οίκου του.
Ο έφορος ρωτάει τι άλλο ξέρει ο Τέρπανδρος, κι εκείνος αναφέρει κάποια βασικά πράγματα από την εποχή των Θερμοπυλών.
Για κάποιον βλακώδη λόγο αναφέρει, όμως, αυτός ο Είλωτας με την κοφτερή και ετοιμόλογη γλώσσα, ότι στην επανάσταση των σχεδόν άοπλων Ειλώτων οι Σπαρτιάτες δεν είχαν να επιδείξουν και κάτι ιδιαίτερα μεγαλειώδες.
Ο έφορος διατάζει να σφαχτούν όλοι όσοι βρίσκονται μέσα σε αυτό το οίκημα, και ο Τέρπανδρος να πεθάνει τελευταίος.
Τι βαθμό θα έβαζε κανείς στο σενάριο, στο σκίτσο και στην ατμόσφαιρα του Three; Επίσης, πώς καταδέχεται ο έφορος Εύρυτος να παραμένει καθιστός στη σφαγή και το αίμα από τα… «μιάσματα» (όπως θεωρεί τους είλωτες) γύρω του να κοντεύει να τον πιτσιλίσει;
Comics Magic
Comics Magic 