Αρχεία Ιστολογίου
ΤΑΝΚΣ 450 – «Τρόπος θανάτου»
ΤΑΝΚΣ 450
Ημερομηνία Έκδοσης: 2 Αυγούστου 1980.
Τίτλος ιστορίας: Τρόπος θανάτου.
Περίληψη:
Νορμανδία, 6 Ιουλίου 1944.
Οι σύμμαχοι κάνουν τη μεγάλη απόβαση και προσπαθούν να σπρώξουν τους Ναζί στα εδάφη τους.
Ο γηραιός συνταγματάρχης Άνγους Φρέιζερ, διοικητής του 3ου Σκωτσέζικου συντάγματος καίγεται για μία ευκαιρία να πολεμήσει προτού λήξει ο πόλεμος.
Και με μία διαταγή από τα κεντρικά την έχει.
Όμως ο υποδιοικητής, ταγματάρχης Νέιλ Κάρραν, δεν είναι σίγουρος για τον διοικητή του. Ο συνταγματάρχης Φρέηζερ είναι μεγάλος και δεν έχει καμία πολεμική εμπειρία μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει το σύνταγμα στην απόλυτη καταστροφή…
Sláine
Βρισκόμαστε μεταξύ μυθικών και προϊστορικών εποχών. Η Ιρλανδία, η Βρεττανία και οι παράκτιες περιοχές είναι ηπειρωτικές, μα μετά τους πρώτους κατακλυσμούς και τον κατοπινό μεγάλο βιβλικό κατακλυσμό, θα πάψουν να είναι.
Σε εκείνη την περίοδο, ζουν στην περιοχή πέντε φυλές ανθρώπων, εξαπλωμένες σε Εριού και Αλβιόνα, οι οποίες λατρεύουν την υπέρτατη μεγάλη τριπλή θεά Danu, τον σύζυγό της -τον κατώτερο θεό ήλιο Lug- και το θεό της φύσης Carnun.
Βορειοανατολικά, στην Σκανδιναβική Midgard, ζουν οι βάρβαροι πολεμιστές και μισθοφόροι Bersekers,
ενώ Νοτιοδυτικά, σε ένα κομμάτι της παράκτιας Γαλατίας, προς τον μεγάλο ωκεανό, ζουν οι φυλές των Drune Lords,
με τα ιπτάμενα πλοία τους.
Και, μετά τους ανθρώπους, είναι η σειρά των “άλλων” πλασμάτων σε αυτόν τον κόσμο.
Στα Βόρεια του νησιού, προς τους αιώνιους παγετώνες, ζουν οι δαίμονες Fomorians, με αρχηγό τον Balor, με το μάτι του κακού, οι οποίοι λατρεύουν να νιώθουν τον πόνο των ανθρώπων και με την πρώτη ευκαιρία επιτίθενται, για να τους βασανίσουν προς ευχαρίστησή τους. Μάλιστα, από αρκετές φυλές εισπράτουν και εξοντωτική φορολογία, με την επισφαλή συμφωνία να αφήσουν ήσυχοι την επικράτειά τους.
Κάπου στα νότια του χάρτη, στη σπηλιά των θηρίων, βρίσκεται και ο Lord Weird Slough Feg, ένα ανθρωπόμορφο κερασφόρο πλάσμα είκοσι χιλιάδων ετών, που μόνο το καλό της τριπλής θεάς και των πιστών της δεν θέλει, ο οποίος έχει και αρκετούς ακόλουθους στις φυλές των Drune Lords.
Τέλος, στον ουρανό, βρίσκεται μία εξωγήινη φυλή-σύμμαχος του Feg, οι Cythrons, που, ως προσωποποίηση του ίδιου του κακού, κάνουν ό,τι μπορούν μέσα στο χωροχρόνο για να προκαλέσουν χάος, καταστροφή και να απολαύσουν τη δυστυχία της ανθρωπότητας σαν το καλύτερο έδεσμα της ψυχρής ύπαρξής τους.
Μάλιστα, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, στέλνουν και από το τετραδιάστατο σύμπαν τον τεράστιο θεό-σκουλήκι Crom Cruach, ο οποίος μόνο με θυσίες εξευμενίζεται και πάντα μέχρι την επόμενη φορά που θα πεινάσει…
Το σύνολο του κακού που περικυκλώνει τους ανθρώπους είναι ένας σταθερός, άμεσος κίνδυνος, που οι πέντε φυλές αντιμετωπίζουν με τη βοήθεια κάποιων δώρων, που έχει παραχωρήσει η τριπλή θεά στις φυλές της: Το ασημένιο ξίφος του φεγγαριού, που μπορεί να κόψει τα πάντα, τη ζωντανή φλεγόμενη λόγχη του θεού ήλιου Lug, τη χύτρα του αίματος, που ανασταίνει τους νεκρούς, τη μαγική πέτρα του πεπρωμένου, που αποκαλύπτει αν ο άντρας που θα σταθεί επάνω της είναι ο επόμενο Υψηλός βασιλιάς όλων των φυλών και, τέλος: τον ίδιο τον επόμενο Υψηλό Βασιλιά και κερασφόρο θεό (φωτογραφίες σκόπιμα δεν έχουν τοποθετηθεί για όλα αυτά γιατί τα συναντάμε πολύ αργότερα).
Κατά τα άλλα, η τριπλή θεά δεν έχει φανερωθεί ποτέ για να βοηθήσει την κατάσταση.
Αλλά, σε τελευταία ανάλυση, ούτε πρόκειται να χρειαστεί να το κάνει τώρα πια, τουλάχιστον αν δεν το θέλει η ίδια.
Γιατί σε μία από τις πέντε φυλές ανήκει πλέον κι ένας νεαρός με το όνομα Sláine Mc Roth.
Ή, μάλλον, ανήκε…
Ο Ιερός Βασιλιάς της φυλής του ετοιμαζόταν να παντρευτεί την Niamh, την οποία και απομόνωσε σε μια σκηνή μακριά από αδιάκριτα μάτια, αλλά ο απείθαρχος Sláine, που την έχει ερωτευτεί, αντιλήφθηκε διαφορετικά την περίσταση και την επισκέφτηκε κρυφά το ίδιο κιόλας βράδυ της απομόνωσης…
Ο Ιερός Βασιλιάς και η φυλή γίνονται έξαλλοι, όταν πιάνουν τον άξεστο εισβολέα στη σκηνή της Niamh και εξορίζουν τον δεκαεξάχρονο ταραχοποιό. Αν μπορούσαν, θα τον σκότωναν, αλλά αυτό είναι αδύνατον. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με μεγάλη περίσκεψη, η φυλή παρατηρεί τον Sláine να εκδηλώνει ανά διαστήματα μία “κατάσταση”, ένα είδος παροξυσμού και μεταμόρφωσης σε περίεργο πλάσμα με υπεράνθρωπη δύναμη.
Αναμφίβολα, η φυλή καταλαβαίνει ότι πρόκειται για δώρο της μεγάλης τριπλής θεάς, η οποία, για κάποιο δικό της λόγο, έχει προικίσει ξαφνικά τον έφηβο Sláine με αυτήν τη “δυνατότητα”.
Όπως και να έχει όμως, ο νεαρός είναι τώρα πια ανεπιθύμητος στα μέρη του.
Ο Sláine McRoth, λοιπόν, περιπλανιέται στα εδάφη όλου του κόσμου του ως μισθοφόρος αρχικά.
Σε κάποιο απ’ τα ταξίδια του στην Αλβιώνα και παραπέρα, γνωρίζει τον νάνο Ukko, ένα γλοιώδες, ελεεινό, συμφεροντολόγο, δειλό και πονηρό απόβρασμα, με μεγάλη αγάπη στα κέρδη και τις ποταπότητες, το οποίο θα γίνει αχώριστος σύντροφός του.
Αυτές είναι οι κύριες πληροφορίες, που μαθαίνουμε για τον ήρωα, έμμεσα, στον πρώτο κύκλο περιπετειών.
Κατά τα άλλα, το κόμικ ξεκινάει την αφήγησή του με τον δεκαοκτάχρονο πια Sláine να σκοτώνει τέρατα, για να βγάλει τα προς το ζην (και το κοινό του να πληρώνει αμοιβή για το θέαμα),
όπως και δαιμονικά πλάσματα από τον κόσμο των El (πάντα έτοιμα να αλώσουν τον κόσμο των ανθρώπων),
αλλά και χθόνια πλάσματα, σαν το Shoggey Beast, που το πρωί είναι άνθρωπος και το βράδυ τέρας που καραδοκεί…
Βλέπουμε επίσης τον Sláine να συλλαμβάνεται σαν κοινός κακοποιός, για να θυσιαστεί μαζί με πολλούς άλλους στο σκοτεινό θεό-σκουλήκι Crom, όπου και θα βρεθεί πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον Lord Weird Slough Feg (που συχνά-πυκνά στέλνει τους ακολούθους του, για να βρουν θύματα για τον Crom).
Βέβαια, ο παροξυσμένος Sláine θα σωθεί με τη δύναμη του κτήνους, που κρύβει μέσα του, και ο Feg θα πάρει μια πρώτη γεύση από τον πιο θανάσιμο αντίπαλο της μακρόχρονης ύπαρξής του.
Αυτά περίπου συμβαίνουν στο πρώτο βιβλίο του Sláine, The Warrior’s Dawn,
ένα κόμικ που κυκλοφόρησε η 2000AD το 1983, με συνεργασία του ιθύνοντα νου Pat Mills, στο σενάριο και στο σκίτσο των:
Όμως, ο τρόπος που εξελίσσεται η ιστορία, και ξεναγείται ο αναγνώστης στην πλοκή δείχνει ότι κάτι λείπει…
Τα σκίτσα, απ’ την άλλη, παλεύοντας να ξεχωρίσουν, για να δημιουργήσουν μία ξεχωριστή μυθική ατμόσφαιρα, παγιδεύονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο ύφος, που αφήνει την αίσθηση του ανικανοποίητου (για σκίτσα της εποχής του ’83 και για το θέμα δεν είναι βέβαια καθόλου κακή δουλειά).
Για να δούμε, όμως, και τη συνέχεια.
Στο δεύτερο βιβλίο, βρίσκουμε (στις κύριες περιπέτειες) τον Sláine να εξολοθρεύει έναν άγριο δράκο,
να έχει μια ατυχή συνάντηση με θεότητα του κάτω κόσμου, τον Avagddu (γιος της τριπλής θεάς Danu, που μια απ’ τις μορφές της είναι η γριά θεά του θανάτου),
και στη συνέχεια να υπερασπίζεται το οχυρό Dinas Emrys εναντίον των Cythrons,
για να καταλήξει με μερικούς υπερασπιστές του οχυρού στον πλανήτη των Cythrons, με τα Βαβυλωνιακής όψης κτήρια
και να αντιμετωπίσουν από κοινού τους Cythrons και τους Diluvials στρατιώτες τους (τα κατοπινά Droydekas του Star Wars και το Alien τούς θυμίζουν αρκετά)
και τον διοικητή τους, τον τριόφθαλμο δαίμονα Elfric.
Όταν, μάλιστα, ο Sláine (που σε κάποιες στιγμές χρησιμοποιεί και όπλα λέηζερ) αντιμετωπίζει στο τέλος του 2ου κύκλου περιπετειών τον σχεδόν ανίκητο Elfric, είναι και η πρώτη φορά που η θεά Danu μιλάει στον ίδιο τον ευνοούμενό της και τον βοηθάει να επικρατήσει.
Η εικονογράφηση σε αυτό το δεύτερο κύκλο περιπετειών γίνεται όλο και πιο λεπτομερής, και τα καρέ δείχνουν όλο και μεγαλύτερη ανάγκη για περισσότερο χώρο και βάθος. Σε διάφορες στιγμές, δίνεται η αίσθηση ότι η εικονογράφηση απαιτεί να ξεπεραστούν τα υπάρχοντα τεχνικά όρια εκτύπωσης.
Κι εδώ Massimo Bellardinelli,
David Pugh,
Όμως, φαίνεται ότι, ενώ οι σχεδιαστές έχουν αποκρυσταλώσει την κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν, οι απαιτήσεις της πλοκής ανεβάζουν τον πήχη ψηλότερα, και πάλι κάτι φαίνεται ότι λείπει…
Από εκεί και μετά:
Στο τρίτο βιβλίο, ο Sláine καταστρέφει τον θεό-αρχηγό των Cythrons (οι οποίοι, απ’ ό,τι φαίνεται, συνδυάζουν την τεχνολογία με τη μαγεία) και επιστρέφει στη Γη.
Εκεί πληροφορείται ότι ο Ιερός Βασιλιάς της φυλής του έχει πεθάνει, οπότε αποφασίζει να επιστρέψει επιτέλους στα μέρη του, γνωρίζοντας ότι, λόγω των παροξυσμών, έχει πολύ σοβαρές πιθανότητες να είναι ο επόμενος Ιερός Βασιλιάς της φυλής.
Όπως και γίνεται, μετά από μία σειρά δοκιμασιών σαν του Ηρακλή (απ’ όπου αποκτά και τον θρυλικό διπλό πέλεκυ Brainbiter),
αλλά και την τελική αστρική επιδοκιμασία των (υποτακτικών στη μεγάλη θεά) θεών στον ιερό τόπο του Στόουν Χεντζ,
όπου διαπιστώνεται ότι ο Sláine έχει συγκεντρώσει όλες τις αρετές, για να γίνει κάτι παραπάνω από απλός Βασιλιάς της φυλής του…
Παράλληλα, ο ήρωας μαθαίνει ότι η Niamh τού έχει γεννήσει ένα γιο, τον Kai, η οποία όμως δεν πέρασε και τις καλύτερες στιγμές στη φυλή, έχοντας να κουβαλάει το στίγμα της προδοσίας του προηγούμενου Ιερού Βασιλιά μόνη της.
Μάλιστα μισεί τον Sláine γι’ αυτό…
Σε αυτή τη συνέχεια, τα σκίτσα γίνονται όλο πιο καθαρά, ουσιαστικά και ανάγλυφα, αλλά οπτικά φτάνουμε σε ένα κρίσιμο σημείο: ποιο είναι το μέλλον του Sláine, και πού πρέπει να κινηθεί το σκίτσο του; Κάτι πρέπει να αλλάξει, γιατί ένα μεγάλο κομμάτι από τη γοητεία της ιδέας συνεχίζει να εξατμίζεται με έναν τρόπο σχεδόν ανεξήγητο…
Σε αυτό το τρίτο μέρος η πορεία των:
Glenn Fabry,
David Pugh,
Collin/Farmer,
Fabry/Williams,
δείχνει ότι χρειάζονται πολλά ακόμα να γίνουν, μιας και ο κόσμος του Sláine, που υπαγορεύει ο Pat Mills, συνεχώς επεκτείνεται σε χώρο, χρόνο, δραματικότητα της κατάστασης, και η ανάγκη για εκφραστικότητα σε ένα νέο επίπεδο γίνεται ολοένα και επιτακτικότερη…
Οι A.Mills/Glenn Fabry στις τελευταίες συνέχειες του τρίτου μέρους, μάλιστα, φτιάχνουν μια ιστορία-εισαγωγή για το τέταρτο μέρος και παρουσιάζουν την ακόλουθη εικόνα που μοιάζει να θέλει να προϊδεάσει για κάτι διαφορετικό…
Την συνέχεια δεν μπορεί να την διανοηθεί ωστόσο ούτε ο πιο απαιτητικός οπαδός του Sláine…
Το 1989 περίπου είναι η εποχή του τέταρτου βιβλίου του comic και μίας από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της 2000AD μέχρι σήμερα. Απ’ ότι φαίνεται, οι τρεις πρώτοι κύκλοι περιπετειών αποτελούν εισαγωγή για αυτό που έρχεται και που εξασφαλίζει μία θέση στα καλύτερα κόμικ της εποχής μας…
Στάρχοκ
Τον 26ο αιώνα, η αχανής Γήινη Αυτοκρατορία βρίσκεται σε κατάρρευση, και πολλά από τα αστρικά της συστήματα έχουν περιπέσει σε βαρβαρότητα και παρακμή.
Η εξωγήινη φυλή των Κρελ (Krell), που διαρκώς λεηλατεί με πειρατικά σκάφη την Αυτοκρατορία και χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση καταλαμβάνει περιοχές για λογαριασμό της, είναι ένα ακόμα πρόβλημα, που επιδεινώνει δραματικά την ήδη δύσκολη κατάσταση.
Σε αυτόν τον χαώδη μελλοντικό κόσμο, ένας γήινος, ο Σολ Ριν (Sol Rynn), ταξιδεύει στο γαλαξία και εκτελεί χρέη τηρητή τάξης και ασφάλειας με τη δύναμη των όπλων, αλλά μόνο για όσους ζητήσουν τη βοήθειά του, κι εκείνος θεωρήσει ότι ο σκοπός τους είναι σύμφωνος με το δίκαιο.
Αν ο αγώνας σας είναι δίκαιος, αλλά οι πιθανότητες είναι εναντίον σας, χρησιμοποιήστε με!
Είναι το σύνθημα του Ριν, που οδηγεί πάντα σε μεγάλες περιπέτειες.
Πολύ σύντομα, στο διαστημικό κόσμο, ο Σολ Ριν γίνεται γνωστός με το όνομα Στάρχοκ (Starhawk).
Τα όπλα το,υ για την αποστολή που επέλεξε, είναι το υπερσύγχρονο διαστημόπλοιό του και ο πολύτιμος βοηθός του (και ο μόνος αξιόπιστος σύμμαχος) το ρομπότ του, ο Ντρόιντ (Droid), με τα περίφημα σχόλιά του για την ακατανόητη ανθρώπινη φύση και νόηση.
Αυτή είναι η πλοκή του κόμικ, στις πρώτες κιόλας σελίδες του οποίου βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να έχει ήδη στην κατοχή του το διαστημόπλοιο Σπέης Ράιντερ (Space Rider), το ρομπότ Ντρόιντ, αλλά και έναν σκοπό ήδη καθορισμένο.
Η ιστορία του Starhawk εκδόθηκε από τις επιχειρήσεις D.C. Thomson και φιλοξενήθηκε στα περιοδικά:
«The Crunch» (1979-1980 και στα τεύχη 35 εώς 54),
το οποίο συνενώθηκε με το Hotspur σε:
«Hotspur and Crunch» (1980 –με καινούρια αρίθμηση από το νούμερο 1059– και οι ιστορίες του Στάρχοκ να φιλοξενούνται από το τεύχος 1059 εώς 1071),
για να ονομαστεί στη συνέχεια το περιοδικό καθαρά σε:
«Hotspur» (1980-1981 με το Στάρχοκ να φιλοξενείται από το τεύχος 1093 εώς 1110),
το οποίο μετά θα συνενωθεί με το Victor σε:
«Victor and Hotspur» (1981, –με αρίθμηση από το νούμερο 1042– και το Στάρχοκ να παρουσιάζεται στα τεύχη 1042 έως 1046)
το οποίο θα συνενωθεί με το περιοδικό Buddy (αυτό εκδίδεται ήδη από το 1981) στο περιοδικό:
«Buddy» (1982 και το Σταρχοκ να παρουσιάζεται στα τεύχη 77 έως 96)
και έπειτα να πάρει την σκυτάλη το:
«Spike» (1983-1984 και το Στάρχοκ να υπάρχει στα τεύχη 1 εώς 67),
μέχρι και αυτό το περιοδικό να συνενωθεί με το περιοδικό “Champ”, για να σταματήσει οριστικά το Starhawk τις μετακομίσεις του στα εβδομαδιαία περιοδικά και να σταθεροποιηθεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (1986,1987,1988) στο:
«Starblazer«.
Σε όλες αυτές τις αλλαγές τίτλων, το Starhawk δεν κατείχε πρωταγωνιστικής σημασίας ιστορία για το περιοδικό, παρά μόνο στο «Starblazer», όπου του δόθηκε πολύ μεγάλη βαρύτητα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Να αναφέρουμε ότι το Στάρχοκ (σύμφωνα με τα τωρινά στοιχεία και μακάρι να προκύψουν κι άλλα στο μέλλον) είχε συμμετοχή και –τουλάχιστον– στα «Hotspur Annuals» (1984,1985,1988), αλλά και ένα πέρασμα από το «Victor» στο τεύχος 1441 τον Οκτώβριο του 1988, όπου ήταν και η τελευταία εμφάνιση του περιπετειώδους διαστημικού διδύμου στον αγώνα προστασίας των αδυνάμων και της απονομής δικαίου.
Οι Ελληνικές εκδόσεις παρακολούθησαν από σχετικά νωρίς την πορεία του Starhawk, το οποίο βρέθηκε να φιλοξενείται από το περιοδικά Αγόρι
και στη συνέχεια από το Μπλεκ.
Μάλιστα, το Μπλεκ του 1986 παρουσίασε και τις ιστορίες του Στάρχοκ από την εποχή του περιοδικού Buddy, όπου ο πρωταγωνιστής Σολ Ριν είναι ακόμα έφηβος, και το κόμικ έχει τον τίτλο «Young Starhawk» και πρόκειται για ένα πρίκουελ που δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: γιατί ο Ριν πήρε το παρατσούκλι Στάρχοκ, γιατί επέλεξε αυτόν τον σκοπό στη ζωή του, πώς συνάντησε το ρομπότ Ντρόιντ, πού βρήκε το σκάφος Σπέις Ράιντερ και άλλα ακόμα.
Ένα μόνο δεν καθορίζεται πουθενά από τους δημιουργούς του κόμικ: ποιοι ακριβώς είναι οι Κρελ, από πού ήρθαν και τι θέλουν να επιτύχουν.
(Λέτε να το επιχειρήσουν κάποια στιγμή με νέα επεισόδια; )
Και μιλώντας για δημιουργούς να αναφέρουμε:
Στην σκιτσογράφηση τους: Ian Kennedy, Isidore Mones, Mike White, Terry Patrick, Alan Willow (συνέντευξή του στο: http://www.technodelic.pwp.blueyonder.co.uk/Interviews/AlanWillow.htm), Enrique Alcatena, Tonny O’ Donnell (συνέντευξή του στο: http://www.garenewing.co.uk/home/writing/tony.php), Steve Holland (προσωπικό Blog με τις δουλειές του και προτάσεις για κόμικ και όχι μόνο στο: http://bearalley.blogspot.gr/, όπως και http://astore.amazon.co.uk/beaall-21), Jaimie Ortiz.
Στο σενάριο τους: David Taylor (κυρίως), Alan C Hemus, M. Wild.
Βλέπε και Links:
http://starhawkcrunch.tripod.com/id81.html
http://starhawkcrunch.tripod.com/id94.html
http://starhawkcrunch.tripod.com/id101.html
http://starhawkcrunch.tripod.com/id95.html
http://starhawkcrunch.tripod.com/id99.html
ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ / ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΟΥΜΑΣ – «Ο ΚΟΜΗΣ ΜΟΝΤΕΧΡΙΣΤΟΣ»
Ο κόμης Μοντεχρήστος (ή ο κόμης του Μοντεκρίστο)
«Μ’ εσένα είμαστε Νταρτανιάν, Μοντεχρήστος, Μπαλσάμο, ιππεύουμε από άκρη σε άκρη τους δρόμους της Γαλλίας, περιοδεύουμε σε πεδία μαχής, επισκεπτόμαστε κάστρα και παλάτια -μ’ εσένα είμαστε όνειρο…», αναφέρει ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ το 2002 για τον συγγραφέα με το όνομα: Αλέξανδρος Δουμάς.
Εξαιρετικά εμπνευσμένο λογίδριο προς τιμήν ενός ανθρώπου που δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για το σχολείο και τα γράμματα ως παιδί.
Αυτό όμως που τυχαία έθεσε την αρχή για ό,τι έγινε ο Δουμάς μεγαλώνοντας, ήταν ο γραφικός του χαρακτήρας. Εξαιτίας του όμορφου γραφικού χαρακτήρα του δούλεψε από 12 ετών ως αντιγραφέας σε συμβολαιογραφείο και στα 20 ως αντιγραφέας στο γραφείο του Δούκα της Ορλεάνης και μέλλοντα βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Φίλιππου.
ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ / «ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ»
Ο κληρικός Geoffrey του Monmouth‘s (πιθανολογείται ότι πρόκειται για περιοχή της Ουαλίας και γενέτειρά του ιερωμένου), υπήρξε ένας από τους πρώτους που ανέπτυξαν κατά το μεσαίωνα τη Βρεττανική ιστοριογραφία. Με το έργο του Historia Regum Britanniae (Ιστορία των Βασιλέων της Βρεττανίας) γίνεται μία καταγραφή ηγεμόνων ξεκινόντας από την εποχή του Βρούτου, του περίφημου απόγονου του Αινεία. Στο τέλος της εν λόγω καταγραφή (που ουσιαστικά καταλήγει να θυμίζει περισσότερο μυθοπλασία) εμφανίζεται και ο Βασιλιάς Αρθούρος.
Comics Magic 