΄΄Οι λαθρεπιβάτες΄΄

Τι δύσκολο που είναι να δημιουργείς…

Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα comic…

Πρέπει να φτιάξεις ένα ολόκληρο σύμπαν. Πρέπει να οδηγήσεις τον αναγνώστη σε μέρη, καταστάσεις, χαρακτήρες που έχεις αποφασίσει μόνο εσύ. Να τον κάνεις να αγωνιά να μάθει περισσότερα για όλα αυτά. Να θέλει να δει κι άλλα …

Ποιοι να είναι οι παράγοντες που κάνουν αυτά τα λίγα και καθοριστικότατα συστατικά να λειτουργούν; Ταλέντο; Τέχνη; Τεχνική; Τύχη; Έμπνευση; Πείσμα; Τρέλα;

Άραγε πόσα αφηρημένα και συγκεκριμένα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπίσεις ενσυνείδητα και μη στην πορεία; Πώς θα φωνάξεις τον αναγνώστη και θα του πεις ότι υπάρχεις για να σου δώσει μια ευκαιρία;

Και μια ευκαιρία για τι ακριβώς;

Το έργο είναι δύσκολο λοιπόν.

Άνθρωποι όμως σαν τον Jerry Robinson, Jean Tabary, Joe Simon, που μας άφησαν μάλιστα πρόσφατα, τόλμησαν να αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο όλα αυτά τα ερωτήματα και να δημιουργήσουν.

Σίγουρα είχαν καταλάβει κι εκείνοι τη δυσκολία του εγχειρήματός τους, αλλα ακόμα περισσότερο –πιστεύω- ότι είχαν συνειδητοποιήσει τα εξής:

Ότι το σύμπαν στήνεται από μέσα τους προς τα έξω.

Ότι τα δημιουργήματά τους θα πρέπει να είναι εισητήριο σε ένα ταξίδι με τρένο την ψυχή των αναγνωστών.

Κι εκείνοι μηχανοδηγοί που κατευθύνουν τη φαντασία πάνω στο δικό τους δίκτυο από ράγες, σε συναρπαστικές περιοχές του κόσμου που έχουν δομήσει με υλικό τη δική τους ψυχή.

Απλές διαπιστώσεις, βέβαια, αλλά πανδύσκολες στην υλοποίηση.

Γι’ αυτό και εξίσου απλά οι προαναφερθέντες δημιουργοί είναι θρυλικοί.

Τι παραπάνω να κάνεις παρά το να τους ευχαριστήσεις για τους χαρακτήρες των comics που κατέστησαν λαθρεπιβάτες στο τρένο της ζωής μας.