Interview with Sean Patrick O’ Reilly

Μετά από έναν πρώτο κύκλο συνεντεύξεων με Έλληνες δημιουργούς κόμικ, ήρθε η ώρα για μία μικρή (εορταστική) αλλαγή στην αναζήτηση απαντήσεων και να στραφούμε στην Αγγλία και στον εκδότη της εταιρείας Arcana Comics, τον Sean Patrick O’ Reilly, για να μας μιλήσει για την κατάσταση του χώρου στην πατρίδα του και όχι μόνο.
Τον ευχαριστούμε για το χρόνο που διέθεσε για να απαντήσει στις ερωτήσεις μας, αλλά και για τις εικόνες που μας έστειλε από το κόμικ του, Kade (τόσο από τις τρέχουσες δουλειές, όσο και από την επερχόμενη-αδημοσίευτη) που θα γίνει προσεχώς ταινία από την 1821 comics.
Το πληκτρολόγιο λοιπόν στον Sean.

-Τι σε οδήγησε να ιδρύσεις την Arcana Comics; Η φράση στο mail σου (εκείνη κάτω από την υπογραφή) «Si vales, gaudeo! Illegitimi non carborundum» (Μην αφήσεις αυτούς τους μπάσταρδους να σε τραβήξουν κάτω), έχει κάποια σχέση με τις αρχές της εταιρείας;

*Αγαπώ τα κόμικς από τότε που ήμουν μικρός και μεγάλωνα με τους X- Μen, Transformers, και την ομάδα της Marvel. Δημιούργησα τον Kade το 2002 και εξέδωσα το πρώτο τεύχος το 2004. Η φράση στο email μου: “Αν είσαι εντάξει, είμαι εντάξει” (if you’re good, I’m good), και: “Μην αφήσεις αυτούς τους μπάσταρδους να σε τραβήξουν κάτω” (Si vales, gaudeo! Illegitimi non carborundum), πράγματι επιδεικνύουν κάποιες αρχές της Arcana. Η πρώτη φράση εννοεί: Είμαστε όλοι τόσο απασχολημένοι που θα ευχόμουν να είχα περισσότερο χρόνο, έτσι εύχομαι να είναι όλοι καλά κι αν όχι, παρακαλώ πείτε μού το. Όσο για τη δεύτερη: είναι αστεία και εμπνευσμένη και σε μία ανταγωνιστική βιομηχανία είναι εύκολο να πέσεις και… πολύ δυσκολότερο να παλέψεις γι’ αυτό που θέλεις.

-Σε εποχή οικονομικής κρίσης επηρεάζεται τελικά η παραγωγή κόμικς με κάποιον τρόπο;

*Πιστεύω ότι τα πάντα επηρεάζονται αυτόν τον καιρό… Ανάμεσα στις τεχνολογικές εξελίξεις που αλλάζουν τις καθιερωμένες δομές που υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, και της παγκόσμιας οικονομικής αλλαγής, οι άνθρωποι και οι εταιρείες πρέπει να μάθουν πώς να κάνουν περισσότερα με λιγότερα. Δεν είναι εύκολο για κανέναν αλλά ναι: οι ρόλοι μας έχουν αλλάξει αισθητά και είμαι σίγουρος πώς θα συμβεί το ίδιο και στο μέλλον.

-Μίλησέ μας για τον Kade σου, το σενάριο, τι θα ακολουθήσει στο μέλλον.

*Η Arcana μόλις ολοκλήρωσε το: “Kade: Tribal Sun” το οποίο είναι η 8^η συνέχεια του κόμικ και δουλεύουμε αυτή τη στιγμή το 9^ο μέρος που θα μας μεταφέρει στην μοντέρνα εποχή. Η Arcana επίσης επιταχύνει τις προσπάθειες για ένα είδους Kade «ζωντανής δράσης» κάπου στο 2013 και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι γι’ αυτό.

-Όπως έχουμε δει στις παρουσιάσει τευχών του Kade από τον ιστότοπο της Arcana, ο ήρωας παρουσιάζεται σε κάθε ιστορία και σε διαφορετικό χρόνο και τόπο. Ίσως μία ιδέα βασισμένη στον Sláine του Pat Simons;

*Για να είμαι ειλικρινής, δυστυχώς δεν έχω ακουστά τον Sláine (τεράστια πάντως η σελίδα για αυτόν στο Wikipedia και φαίνεται σπουδαίος με μια ματιά). Η εξέλιξη του χρόνου στον Kade είναι γραμμική, από την Κλασσική Αθήνα του 489 π.Χ. μέχρι τη σημερινή εποχή, και μπορεί να διαβαστεί σε 9 μέρη. Ωστόσο δεν είναι ταξιδιώτης στο χρόνο “πηδώντας” από σημείο σε σημείο της παγκόσμιας Ιστορίας. Έχουμε προετοιμάσει την πλοκή σε ιστορική σειρά των γεγονότων, κι ο Kade έχει ωριμάσει πολύ αυτά τα 2500 χρόνια. 🙂

-Υπάρχει κάποιο αποφασιστικό χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει κάθε κόμικ για να αγαπηθεί;

*Νομίζω ότι η ποικιλία αυτής της όμορφης επιχείρησης είναι το κλειδί.

-Πότε αποφάσισες ότι η δουλειά σου ήταν αρκετά καλή για να εκδοθεί;
Υπάρχει κάποιο κρίσιμο σημείο που ο δημιουργός απλώς το ξέρει;
Επιπλέον, ως εκδότης, αναζητάς κάποιο αποφασιστικό χαρακτηριστικό στις υποψήφιες για έκδοση δουλειές ;

* Για εμένα ήταν απλώς ρίσκο και επιβράβευση. Έγραψα την ιστορία, σχεδίασα τον χαρακτήρα και μετά έβαλα έναν άλλο καλλιτέχνη να σκιτσάρει την ιστορία. Αυτοεξέδωσα το πρώτο τεύχος και κατάφερα να έχω τα λεφτά μου πίσω -τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο…
Ωστόσο το αγαπούσα, οπότε το συνέχισα και τώρα έχουμε μία βιβλιοθήκη που δημιουργεί εξαιρετικές ευκαιρίες.
Μιλώντας ως εκδότης, δεν απαιτείται κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό (στις υποψήφιες για έκδοση δουλειές), αλλά —προφανώς— η εξαιρετική τέχνη είναι το πρώτο πράγμα που παρατηρεί ο καθένας, οπότε ανεπιφύλακτα θα πρότεινα όλα να ξεκινούν από εκεί.

-Πού πιστεύεις ότι μια κόμικς κοινότητα θα πρέπει να στοχεύει σε μία χώρα με ένα όχι και τόσο ευρύ κοινό;

*Ίσως με το να ξεκινούσε να μοιράζεται ιστορίες-χαρακτήρες, εμπειρίες μέσω internet. Το επόμενο βήμα είναι να βρεθούν τα μέλη μαζί και πιθανόν να κάνουν μία σύμπραξη. Τα κόμικς είναι μία συνεργατική διαδικασία και όταν ερχόμαστε σε επαφή, πολλές σπουδαίες ιδέες μπορούν να συμβούν!

Interview with Sean Patrick O’ Reilly, publisher of Arcana Comics.

After a first «circle» of interviews taken by Greek comic creators, it’s time for a small (Christmas) change to our quest for answers and turn our attention to England and to the publisher of the «Arcana Comics» company, Sean Patrick O’ Reilly, to speak about the situation of comics in his country and other things.
We thank him for the time he took to answer our questions and for the pictures he sent to us from his comic, Kade (from the current works and the unpublished one), soon to be a movie by 1821 comics.
So, lets hand over the keyboard to Sean, shall we?

-What led you to establish arcana comics? Does the phrase in your mail (the one under your signature) «Si vales, gaudeo! Illegitimi non carborundum» have anything to do with the company’s principles?

*I have loved comics since I was young growing up on X-Men, Transformers and Marvel Team-Up. I created Kade in 2002 and got the first issue published in 2004. The phrase in my email («if you’re good, I’m good» and «Don’t let the bastards drag you down») do demonstrate some of Arcana. We’re all so busy that I wish I had more time, so I hope everyone is doing well and if not, please let me know. As for the other one, it’s funny and inspirational and in a competitive industry it’s easy to get down…much harder to strive for what you want.

-In a time of economic crisis is actually the comics production affected somehow?

*I think everything is affected right now…between the advancements of technology breaking paradigm structures that have been around for decades, and a global economic change, people and companies, need to learn how to do more with less. It’s not easy for anyone, but yes our roles have changed significantly and I’m sure will continue to change into the future.

-Tell us about your «Kade», the plot, what will follow in the future.

*Arcana just completed Kade: Tribal Sun which is the 8th volume of Kade and we’re working on our 9th one which will take us to modern day. Arcana is also gearing up for a live action Kade short and we’re pretty excited about that for 2013.

-As we see from Kade’s previews in arcanacomics, the hero appears in each novel in a different time and place. Perhaps an idea borrowed from Pat Simon’s Sláine?

*To be honest I sadly haven’t heard of Sláine (huge Wiki page on it though and it sounds great). Kade’s storyline is linear progression from Athens, 489 BC to modern day and can be read in the 9 volumes. But he’s not a time traveller and doesn’t jump around through history. We have released the adventures in historical order and he’s matured a lot over the 2500 years. 🙂

-Is there a decisive characteristic that every comic must have in order to be loved?

*I think diversity of this beautiful industry is the key.

-When did you decide that your work was good enough to be published?
Is there a critical point where the creator just knows it?
Furthermore, as a publisher, do you seek a decisive characteristic in the works submitted to you which makes you give a comic creation a chance?

*For me it was just risk and reward…I wrote the story, designed the character and then had another artist draw the story. I self-published the first issue and managed to get my money back…literally nothing more. But I did love it and did it again and now we have a library that has created great opportunities. As a publisher there is no one characteristic required but obviously great art is the first thing anyone sees, so I would highly suggest starting there.

-Where do you think a comics community should aim in a country which does not have a wide comics audience?

*Maybe start simply on the Internet sharing stories, characters and experiences…the next step is getting together and possibly doing a convention. Comics are a collaborative process and when getting together many great ideas can happen!

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Συνέντευξη με τον δημιουργό Γιώργο Γούση

Σειρά του δημιουργού Γιώργου Γούση (https://comicsmagic.wordpress.com/2012/11/11/παρουσίαση-comics-site-shyborg/) να υποστεί μία μικρή ανάκριση. Βέβαια ο σκοπός ήταν να μας λύσει μερικές απορίες για κάποιες συγκεκριμένες πτυχές των κόμικς, αλλά εκείνος φρόντισε να μας εξηγήσει ταυτόχρονα και κάποια επιπλέον ζητήματα, που ούτε καν σκεφτήκαμε να αναρωτηθούμε πάνω σε αυτά, και να μας μιλήσει γενικώς για πράγματα και καταστάσεις όπως είναι, χωρίς περιστροφές.
Τον ευχαριστούμε θερμά για το χρόνο που μας διέθεσε.

—Ας ξεκινήσουμε με το κόμικ που ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό Γιώργο. Πες μας κάποιες λεπτομέρειες σχετικά.

Ετοιμάζω ένα κόμικ, για την ακρίβεια ένα demo του αρχικά, το οποίο σκοπεύω να το προτείνω σε διάφορους εκδότες, στο εξωτερικό κυρίως αλλά και το εσωτερικό. Τίποτα δεν αποκλείεται. Όσον αφορά στο θέμα, είναι μια ιστορία την οποία έχω στο μυαλό μου εδώ και δύο χρόνια. Αρχικά έκανα έρευνα και αργότερα «συνάντησα» τον Γιάννη Ράγκο (http://www.biblionet.gr/author/38697/Γιάννης_Ράγκος), ειδήμονα στην θεματολογία αυτή της ιστορίας, εξαιρετικό συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων και φίλο των κόμικ με το οποίον συνεργαζόμαστε σε αυτήν την προσπάθεια. Πρόκειται για την ζωή και την μεταξύ σχέση δύο αδερφών, ληστών στην Ήπειρο, στις αρχές του 20^ου αιώνα. Ξεκινώντας απ’ το 1909 και τελειώνοντας το 1930, η αφήγηση — εμπνευσμένη από αληθινά περιστατικά — περιγράφει λίγο-πολύ όλη την ζωή τους και έχει για φόντο τα μείζονα γεγονότα μιας περιόδου που διαμόρφωσε τον σημερινό «χάρτη» της χώρας.

—Πιστεύεις ότι το «Ελληνικό στοιχείο» στα κόμικς μπορεί να παίξει κεντρικό ρόλο στη δημιουργία Ελληνικής σχολής;

Εξαρτάται από το τι εννοείς «Ελληνικό στοιχείο». Οι Γάλλοι, οι Βέλγοι, οι Αμερικάνοι, οι Ιάπωνες κτλ. που έχουν σχολές, δεν απεικονίζουν απλώς τις χώρες τους ή χρησιμοποιούν φολκλόρ στοιχεία για να αποκτήσουν χαρακτήρα οι δουλειές τους. Αλλά, επηρεασμένοι από τις κουλτούρες τους, έχουν εφεύρει γλώσσες και κώδικες στην τέχνη των κόμικς, τις οποίες χρησιμοποιούν μόνο αυτοί και αυτό τους κάνει αναγνωρίσιμους. Μετά εμείς αυτό το είπαμε «Ιαπωνική σχολή», «Γαλλική σχολή» κτλ. Δηλαδή, τα αφηγηματικά μέσα (σχεδιαστικό ύφος , αφηγηματικό ύφος, θεματολογία, τρόπος γραφής των κειμένων, διαστάσεις εκδόσεων κτλ.) που χρησιμοποιεί κάθε μία από αυτές τις σχολές είναι ιδιαίτερα και τις χαρακτηρίζουν. Αυτό έχει γίνει μέσα από μια διαδικασία που προϋποθέτει εμπόριο. Δηλαδή το κάθε στυλ από αυτά έχει γίνει trademark, παράγονται πολλά κόμικ κάθε χρόνο και καταναλώνονται αρκετά ώστε να υπάρχουν κέρδη. Δυστυχώς, αν δεν υπάρχει αυτό, το οποίο θα έχει ανάγκη από πολλούς σχεδιαστές και με τα χρόνια θα αποκτήσει συγκεκριμένη μορφή, δεν μπορεί να υπάρχει και το άλλο, που είναι η δημιουργία σχολής. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ούτε σημαίνει πως δεν έχουμε καλούς σχεδιαστές. Απλώς ο κάθε σχεδιαστής έχει άλλες επιρροές με αποτέλεσμα να δημιουργεί κόμικς επηρεασμένα από κάποια σχολή του εξωτερικού ή με εντελώς δικό του ύφος.

—Λεπτομέρειες, όπως η εισαγωγή Ελληνικών εικόνων (π.χ. καθημερινότητας) μπορούν να δώσουν κάποιο έναυσμα;

Δεν είναι οι εικόνες που κάνουν την διαφορά αλλά το πώς αφηγούνται τις ιστορίες τους. Δεν μοιάζουν απλώς τα σχέδιά τους, είναι πιο γενικό. Ξεκινάει με το τι ιστορίες λένε, με την μυθολογία που έχουν εφεύρει και φτάνει στο πόσα καρέ συνήθως χρησιμοποιούν στις σελίδες τους ή σε πια μορφή τα εκδίδουν. Όμως, ακόμα και στις χώρες που έχουν σχολή, θα δούμε πως υπάρχουν δημιουργοί που δημιουργούν ανεξάρτητα, με τελείως προσωπικό τους τρόπο και μας παρουσιάζουν, μας προσφέρουν την δική τους ματιά, αλλάζοντας συχνά πυκνά το ίδιο το μέσο, εφευρίσκοντας νέες μεθόδους αφήγησης. Η παρουσία όμως σχολής στα κόμικς παίζει βασικό ρόλο στο να εκπαιδεύει τους νέους αναγνώστες.

—Πώς βλέπεις την Ελλάδα από πλευρά παραγωγής δημιουργιών και γενικά ευκαιριών να έρχονται νέα κόμικς στο κοινό;

Η παραγωγή κόμικς στην Ελλάδα κυμαίνεται σε συμπαθητικά επίπεδα για μια χώρα που τα κόμικς δεν ανήκουν στην κουλτούρα της. Όμως είναι ακόμα αρκετά ομφαλοσκοπική, με αποτέλεσμα να μην κεντρίζει το κοινό που είναι, ούτως ή άλλως, απαίδευτο με τα κομικς. Οπότε ή θα προσπαθήσεις εσύ σαν δημιουργός να ανοιχτείς και να κερδίσεις αυτό το κοινό ή θα ψάξεις να βρεις το έτοιμο κοινό σου σε άλλες χώρες που έχουν τα κόμικς στην κουλτούρα τους. Για το μέλλον, δεν πιστεύω πως θα γίνει ποτέ κάποια συντονισμένη κίνηση. Όπως για όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, θα βασίσω τις ελπίδες μου στις περιπτώσεις των μεμονωμένων ανθρώπων με μεράκι που πασχίζουν και τα καταφέρνουν. Αν υπάρξουν αυτοί, τότε θα γίνει η αρχή για να αποκτήσουν μια καλύτερη θέση στα μάτια του μελλοντικού Έλληνα τα κόμικς.

—Αν οι δημιουργοί «συνασπίζονταν» σε μία κοινή προσπάθεια, κάποια από κοινού εκδοτική κίνηση ας πούμε, πιστεύεις ότι θα δινόταν μία ώθηση σε μία εποχή που οι κάθε είδους εκδόσεις έχουν ατονίσει;

Και το κεφάλαιο πού θα βρεθεί; Δεν είναι τόσο απλό. Το θέμα είναι πρώτα εσύ σαν δημιουργός να φτιάξεις κάτι που να αξίζει να διαβαστεί από το κοινό και μετά, αυτό που έφτιαξες να καταφέρει να φτάσει σε αυτούς που τους αξίζει να το διαβάσουν. Τέλος, αυτοί πρέπει να είναι τόσοι όσοι χρειάζονται ώστε εσύ να έχεις κέρδος για να καταφέρεις να ζήσεις και να φτιάξεις το επόμενο κόμικ σου. Ούτε στο εξωτερικό σου εγγυάται κανείς πως θα βρεθεί αυτός ο ικανός αριθμός αναγνωστών αλλά εκεί, όταν απευθύνεσαι σε έναν εκδότη που ειδικεύεται στα κόμικς και έχει κάποιες κερδοφόρες σειρές, αν αυτός κρίνει την δουλειά σου άξια προς επένδυση, τότε θα πάρει το ρίσκο να την χρηματοδοτήσει και να την εκδώσει, ποντάροντας πως υπάρχει ήδη ένα εκπαιδευμένο κοινό στο οποίο απευθύνει την δουλειά σου και ελπίζει να την εκτιμήσουν και πως τουλάχιστον δεν θα καταστραφεί οικονομικά. Έχει δηλαδή ένα κεφάλαιο διαθέσιμο για την έκδοση νέων δημιουργών και αν του βγει του βγήκε. Υπάρχουν και στην Ελλάδα δημιουργοί και εκδότες που το παλεύουν, αλλά δυστυχώς το «κοινό» δεν φτιάχνεται ούτε εύκολα, ούτε από την μια μέρα στην άλλη. Επίσης, ούτως η άλλως είμαστε λίγοι και διαβάζουν ακόμη λιγότεροι, όχι μόνο κόμικς, γενικά.

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .

Συνέντευξη του δημιουργού Μάνου Λαγουβάρδου

Προτού συνεχίσουμε ακάθεκτοι για την επόμενη αναζήτηση Έλληνα δημιουργού, είναι η σειρά για συνέντευξη του δημιουργού Μάνου Λαγουβάρδου, ο οποίος κατάφερε να ξεκλέψει λίγο χρόνο και για εμάς.

Τον ευχαριστούμε θερμά.

-Από πού προέκυψε, Μάνο, αυτή η μεγάλη αγάπη για τα Manga;

Γι’ αυτό φταίνε αποκλειστικά οι παιδικές σειρές που παρακολουθούσα παλιά, πολλές από τις οποίες είχαν ιαπωνικό animation – πιο δραστήριο, πιο δυναμικό, με περισσότερο μεράκι. Με είχε μαγέψει. Ξέρετε καλά ότι οι Ιάπωνες ήταν πολύ πειθαρχημένοι στο animation. Ας αναφερθώ σε μερικές: Macross (δηλαδή Robotech), Cowboy Bebop, Νιλς Χόλγκερσον, Οδύσσεια 3001, Candy Candy, Dragon Ball, Sailormoon, Slayers… κι άλλα. Ναι, ακόμα και Κάντυ-Κάντυ έβλεπα (όπως και πολλοί άλλοι).

Μάλλον αγαπώ τα manga γιατί με κάνουν να νιώθω νοσταλγία. Δηλώνω ότι έχω μείνει στο παρελθόν, ακόμη και σήμερα…

-Η παραγωγή Manga παγκοσμίως είναι πολύ εντυπωσιακή και ακούγεται λογικό να υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός στο είδος. Σε τι νομίζεις ότι το Galaxia διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες δημιουργίες του είδους;

Εντυπωσιακή; Δεν ξέρω για τώρα πια. Παλιότερα όμως ήταν σίγουρα πιο cult τα manga. Δεν τα γνώριζαν πολλοί, και ήταν τότε μερικά από τα ψαγμένα κόμικς για να βρεις και να διαβάσεις. Είχαν βία, σεξ και πολλές περιπέτειες που σε τράβαγαν στα βάθη ενός πολύ αλλόκοτου κόσμου, πράγματα που δεν έβρισκες εύκολα αλλού τότε, ίσως μόνο σε underground κομικς της Ευρώπης. Τώρα τα manga είναι μια πολύ πολύ παρεξηγημένη σούπα, μιας και έχουν γίνει όλα πάνω κάτω τα ίδια. Γι ‘αυτό φταίει το ότι έχουν παραγίνει δημοφιλή. Γι’ αυτό κι οι κομιξόφιλοι είτε τα θεωρούν ανόητα, είτε τα λατρεύουν.

Όσον αφορά στο Galaxia: Κατ’ αρχάς, δεν είναι μάνγκα. Αν και σε παλιότερη συνέντευξη είχα δηλώσει αλλιώς, στην ουσία δεν είναι, μιας ούτε κι εγώ είμαι μανγκάκα (σκιτσογράφος κόμικς στην Ιαπωνία). Το κόμικ Galaxia είναι περισσότερο ένα συνονθύλευμα επιρροών και σε γενικές γραμμές είναι ένα πείραμα που κάνω προκειμένου να μπω στο κυρίως θέμα αργότερα πιο επαγγελματικά. Μπορείς να πεις ότι είναι ένα prototype αυτήν την στιγμή, μια σπουδή που κάνω για να βελτιωθώ.

-Πες μας για την ιστορία που πραγματεύεσαι στο κόμικ σου και τι να περιμένουμε στην επερχόμενη συνέχεια.

Αυτή την στιγμή έχουν εκδοθεί τρεις τόμοι από την σειρά Galaxia ενώ ο 4ος βρίσκεται στην «παραγωγή». Η ιστορία είναι μια επιστημονικής φαντασίας περιπέτεια και έχει να κάνει με τρεις διαφορετικούς κόσμους που έρχονται σε σύγκρουση – ένας μάνγκα κόσμος, ένας πιο αμερικάνικος/καπιταλιστικός και ένας ευρωπαϊκός. Ήδη έχω παρουσιάσει στους δυο πρώτους τόμους τους χαρακτήρες από την πρώτη κατηγορία, στους οποίους έχω προσάψει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά των ιαπωνικών κόμικς: βαριοί κι ασήκωτοι, τα παίρνουν όλα πολύ στα σοβαρά, είναι όμως μαχητικοί και θαρραλέοι. Ακριβώς σε αντίθεση με τους χαρακτήρες του τρίτου τόμου που είναι πολύ πιο επίγειοι και πολιτισμένοι και λογικοί. Στα επόμενα τεύχη θα παρουσιάσω και τους «ευρωπαϊκούς» ήρωες, οι οποίοι θα είναι πιο ισοπεδωτικοί αλλά και ανάλαφροι. Θα είναι ενδιαφέρον νομίζω όταν όλοι αυτοί οι χαρακτήρες σμίξουν. Το κόμικς προβλέπω να τελειώνει στον 5ο τόμο.

-Πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι κοινό στα Ελληνικά κόμιξ που θα μπορούσε να θεωρηθεί χαρακτηριστικό και να μιλάμε για Ελληνική σχολή;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι κοινό που να μας εκφράζει ακόμα σαν ολόκληρη «σχολή». Αν και αυτό δεν πρέπει να το λέμε για καμία χώρα, ούτε καν για τους Ιάπωνες, που βγάζουν τα -πανομοιότυπα για μας- μάνγκα τους. Κάθε ένας σχεδιαστής, αν τους κοιτάξεις προσεκτικά, έχει διαφορετική προσέγγιση. Να πάρει, ακόμη κι ο ίδιος σχεδιαστής έχει διαφορετικά στυλ (βλέπε Osamu Tezuka). Όμως, όπως συμβαίνει με κάθε τι που γίνεται δημοφιλές, υπάρχουν πολλοί αντιγραφείς όπως πχ. «One Piece wannabies». Από αυτό υποφέρουν τα ιαπωνικά κόμικς. Αυτό δεν θα ήθελα να συμβεί σε εμάς. Προτιμώ να υπάρχει πολυφωνία στα κόμικς μας.

Στην Ελλάδα δεν μπορούμε ακόμα να μιλήσουμε για σχολή ή κίνημα αντίστοιχου τέτοιου είδους διότι είμαστε λίγοι, χωρίς ιδιαίτερη πυγμή ακόμα προς τα έξω. Ίσως να μην χρειάζεται όμως να το βλέπουμε ομαδικά, αλλά μεμονωμένα. Υπάρχουν άλλωστε καλλιτέχνες που έχουν αρκετά «ελληνική» αισθητική, όπως ο Γιώργος Γούσης.

-Πώς βλέπεις τις κινήσεις των Ελληνικών εκδόσεων, δημιουργών για εξαγωγή των Ελληνικών κόμιξ στον διεθνή χώρο;

Αυτές γίνονται με αργά αλλά σταθερά βήματα από τους δημιουργούς μας, όπως παρατηρώ. Οι Έλληνες σκιτσογράφοι που διαπρέπουν στο εξωτερικό έπειτα μπορούν και εκδίδονται στον τόπο μας πιο εύκολα – όπως συμβαίνει και στους συγγραφείς άλλωστε. Οι εκδοτικοί οίκοι εδώ δεν μπορούν να κάνουν και πολλά, αφού και το αναγνωστικό κοινό είναι μικρό, εκτός από το να στήσουν σχέσεις και να κάνουν κουμπαριές με τους εκδότες έξω προκειμένου να προωθήσουν έναν καλλιτέχνη. Λόγω του νεαρού της ηλικίας της Ελληνικής κόμιξ σκηνής σε επίπεδο βιομηχανίας, οι δημιουργοί δεν μπορούμε να πάρουμε το ίδιο σοβαρά τις εκδόσεις με το εξωτερικό και προτιμάμε να μην δεσμευόμαστε με κάποιον ελληνικό εκδοτικό οίκο. Προτιμάμε αυτοεκδόσεις ή, ακόμα καλύτερα, ανάρτηση των κόμιξ μας στο διαδίκτυο, το οποίο θα μας δώσει και ξένους αναγνώστες! Αλλά αν ένα έργο αξίζει, τότε θα εκτιμηθεί τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους εκδότες 🙂

 

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .