Three comic, issue 1. Η επιστροφή των Σπαρτιατών στα κόμικς;
Μεγάλη η περιέργεια για το τι υπάρχει σε αυτόν τον αρχαιοπρεπή τίτλο, οπότε είπαμε να το ψάξουμε λίγο και να δούμε τι μας επιφυλάσσει το Three, στο οποίο διευκρινίζεται ότι οι δημιουργοί στηρίχτηκαν σε πανεπιστημιακά στοιχεία και πληροφορίες, για να το προετοιμάσουν…
Πάντως, με μια πρώτη ματιά φαίνεται ότι η εικονογράφηση προσπαθεί να ξεχωρίσει, αλλά αναρωτιέμαι αν είναι αρκετή αυτή η διαφοροποίηση. Πάντως, το εξώφυλλο δείχνει αρκετά καλό και πρωτότυπο.
Απ’ την εισαγωγή εστιάζουν οι δημιουργοί στους Είλωτες,
τους οποίους παραφυλούν Σπαρτιάτες της Κρυπτείας, που θυμίζουν εδώ κάτι σαν δαίμονες—και ιδιαίτερα εκείνος πάνω στην πέτρα, που μοιάζει σαν ακίνητη νυχτερίδα ή βρικόλακα.
Οι της Κρυπτείας, λοιπόν, αδίστακτα σκοτώνουν όσους ξεχωρίζουν από τους δούλους,
και λυσσαλέα…
Και μετά από αυτήν την εισαγωγή, οδηγούμαστε στο κυρίως μέρος όπου ο ανάπηρος Είλωτας Κλάρος,
η Δάμαρ
και ο Τέρπανδρος—το μεγάλο κεφάλι της παρέας—
δέχονται μαζί με τους υπόλοιπους του “είδους” τους μία επίσκεψη από Λακεδαιμόνιους και έναν έφορο εν ονόματι Εύρυτο.
Για κάποιο λόγο, που μάλλον πρέπει να είναι ότι οι Είλωτες έχουν ηττηθεί στην επανάστασή τους,
ο έφορος μεθάει με το ζόρι τους μαζεμένους Είλωτες
για να τους εξευτελίσει (υποθέτοντας από το προηγούμενο συμπέρασμά μας ότι προσπαθεί να σπάσει το ηθικό των συγκεκριμένων Ειλώτων—για κάποιον αδιευκρίνιστο ακόμα λόγο). Στο σχόλιο του γιου του εφόρου ότι, ευτυχώς που στη Λακωνία υπάρχουν στρατιώτες σαν τους 300, που αντιμετώπισαν τους Πέρσες (να λοιπόν κι εδώ οι 300), ο Τέρπανδρος λέει ότι τον ίδιο σε εκείνη την εποχή δεν θα τον επέλεγαν οι Όμοιοι για να πολεμήσει με τους 300,
εξοργίζοντας συγκεκριμένο πολεμιστή με το όνομα “Αρίμνηστος”,
και για να τον ησυχάσει ο Τέρπανδρος, προσθέτει ότι δεν θα τον επέλεγαν γιατί δεν έχει άρρενα διάδοχο στην οικογένειά του ώστε να συνεχιστεί το όνομα του οίκου του.
Ο έφορος ρωτάει τι άλλο ξέρει ο Τέρπανδρος, κι εκείνος αναφέρει κάποια βασικά πράγματα από την εποχή των Θερμοπυλών.
Για κάποιον βλακώδη λόγο αναφέρει, όμως, αυτός ο Είλωτας με την κοφτερή και ετοιμόλογη γλώσσα, ότι στην επανάσταση των σχεδόν άοπλων Ειλώτων οι Σπαρτιάτες δεν είχαν να επιδείξουν και κάτι ιδιαίτερα μεγαλειώδες.
Ο έφορος διατάζει να σφαχτούν όλοι όσοι βρίσκονται μέσα σε αυτό το οίκημα, και ο Τέρπανδρος να πεθάνει τελευταίος.
Τι βαθμό θα έβαζε κανείς στο σενάριο, στο σκίτσο και στην ατμόσφαιρα του Three; Επίσης, πώς καταδέχεται ο έφορος Εύρυτος να παραμένει καθιστός στη σφαγή και το αίμα από τα… «μιάσματα» (όπως θεωρεί τους είλωτες) γύρω του να κοντεύει να τον πιτσιλίσει;
Comics Magic
Posted on 16/10/2013, in Arts, Comics Covers, Comics Creators, Αποσπάσματα, Αποκλειστικότητες, Αρχείο, Εργασίες Κοινότητας, Εργασίες Μελών, Εσωτερικές Σελίδες, Εκδόσεις Εξωτερικού, Ενημέρωση, Εξώφυλλα Κόμικς, Κόμικς Καταγραφή, Κόμικς Παρουσιάσεις, Πολεμικά Κόμικς, Σκίτσο, War Comics and tagged Clayton Cowles, Comics Covers, Comics Trades, CT Exclusive, Image Comics, Αποκλειστικότητες, Εκδόσεις Εξωτερικού, Εξώφυλλα Κόμικς, Πολεμικά Κόμικς, Jordie Bellaire, Kieron Gillen, Ryan Kelly, Three, War Comics. Bookmark the permalink. 15 Σχόλια.
Comics Magic 
Χαιρετώ σας. Το λινκ στο όνομα Δάμαρ by Kriton, αλλά και η επιλογή του ονόματος «η Δάμαρ» by Kriton. Ήμουν στα όρια της αμφιβολίας για το αν έπρεπε να βάλω «η Δάμαρ» -γιατί αρχικά σκεφτόμουν να αφήσω «η Δαμάρα» για να θυμίζει πιο πολύ όνομα. Το Δάμαρ μου φέρνει πιο πολύ σε ουδέτερο και σαν επιλογή ονόματος από τους δημιουργούς κάπως παράξενη. Καλύτερα ίσως έτσι, όπως μπήκε τελικά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
🙂 🙂 🙂 Κάπως έτσι το είδα κι εγώ, είναι αλήθεια. Πάντως, οι σημερινές ειδήσεις ήταν …βροχόπτωση!!! Και ήταν και εξαιρετικές οι νέες κυκλοφορίες. Εύγε, κόμικς – σύντροφε, Βασίλειε!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευχαριστώ αγαπητέ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ουσιαστικό «δάμαρ» (γενική «δάμαρτος»!) είναι, όπως λέει και το λεξικό, γένους θηλυκού. Αλλά και ουδετέρου να ήταν, υπάρχουν γυναικεία ονόματα γένους ουδετέρου, αντικατοπτρίζοντας, ίσως, την παλαιά άποψη ότι οι γυναίκες ήταν αντικείμενα. Τη σύγχρονη εποχή αυτό περιορίζεται κυρίως στα υποκοριστικά, π.χ. Μαράκι, αλλά στην αρχαιότητα υπήρχαν και κανονικά ονόματα, που ήταν γένους ουδετέρου. Αν πάτε, π.χ., στον σταθμό τού μετρό, στο Σύνταγμα, θα δείτε την επιτύμβια στήλη μιας γυναίκας, που λεγόταν Ζωσάριον.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, σύμφωνοι, είδα το link ότι είναι θηλυκό. Λέω ότι μού φέρνει σε ουδέτερο (άσχετα απ’ το τι είναι το σωστό).
Μα μιας και δεν έχω καλοδιατυπώσει το πρώτο σκέλος του πρώτου σχολίου μου, ήθελα να ρωτήσω το εξής σχετικά:
Δάμαρ σημαίνει σύζυγος.
Οι δημιουργοί θα έπρεπε να το βάλουν ως όνομα τόσο «χαλαρά»;
Τα Τέρπανδρος, Αρίμνηστος, Εύρυτος είναι ονόματα.
Η κοπέλα με το όνομα «Δάμαρ», όμως, είναι σαν να την αποκαλούσαν στην Αρχαιότητα «σύζυγος».
«Ήρθε η Δάμαρ», πιο πολύ θα έφερνε στο νου «ήρθε η σύζυγος» (ιδιότητα) παρά ένα άτομο που ονομάζεται έτσι.
Δεν ακούγεται το ίδιο περίεργο με το να υπήρχε ένας νεαρός στην ιστορία του κόμικ και να του είχαν βάλει οι δημιουργοί το όνομα «Νεανίας»;
Αλήθεια, τι βαθμό θα βάζατε σε αυτό το κόμικ; Επιεικώς θα έβαζα τέσσερα.
(Να μου πείτε άλλοι μπορεί να έβαζαν 3 [Three!] 😆 )
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Υποψιάζομαι, χωρίς να έχω στοιχεία, ότι αντικατοπτρίζει τη γυναικεία πραγματικότητα της αρχαιότητας. Αν το καλοσκεφτείτε, λίγα αρχαία γυναικεία ονόματα μας είναι γνωστά, για να ξέρουμε ποιος ήταν ο κανόνας. Οι υπόλοιπες γυναίκες, όπως το Ζωσάριον, που ανέφερα, έμειναν στην αφάνεια.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ναι, εδώ που τα λέμε γενικώς η γυναίκα στην αρχαιότητα ήταν για τεκνοποίηση και τα οικιακά. Οπότε πόσα ονόματα μπορεί να έχουν σωθεί από τότε;
Και να μου πεις τι από τα διασωθέντα να έβαζαν οι δημιουργοί; Ασπασία; Κάτι από μούσες;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Επίσης, ο Παπαδιαμάντης έχει γράψει ένα θεατρικό διάλογο, με τίτλο Πόσις και Δάμαρ, που είναι τα ονόματα τών δύο πρωταγωνιστών, άρα υπάρχει και προηγούμενο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Case closed!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η εξιστόρηση δείχνει μια ξεκάθαρη προκατάληψη των συγγραφέων εναντίον των αρχαίων Σπαρτιατών.
Με δεδομένα τα γεγονότα πως:
α) οι αρχαίοι Σπαρτιάτες θεωρούνται θετικά πρότυπα από τους εθνικοσοσιαλιστές, τους μιλιταριστές και όλους τους «κακούς».
β) οι αρχαίοι Σπαρτιάτες θεωρούνται θετικά πρότυπα από όσους προτιμούν τα εθνικά κράτη
γ) η αρχαία Σπάρτη δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι μοιάζει με παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική κοινωνία
Συμπεραίνω (ίσως αυθαίρετα, ίσως λανθασμένα) ότι:
α) Το κομικ έχει συγκεκριμένη πολιτική στόχευση/στράτευση.
β) Οι είλωτες ως πολιτικώς ορθοί «θετικοί ήρωες» θα τιμηθούν δεόντως (σαν τον Σπάρτακο) σε όλους τους διεθνιστικούς, εθνοαποδομητικούς κλπ χώρους.
γ) Το κομικ θα κάνει πολύ καλές πωλήσεις στα Εξάρχεια
Το σκίτσο όμως είναι καλό και θυμίζει λίγο Franc Miller.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάντως η κρυπτεία δεν είναι κάτι που έβγαλαν οι δημιουργοί τού κόμικ απ’ το κεφάλι τους. Ήταν ένα είδος ευγονικής, αντίστροφης αυτής που εφάρμοζαν οι Σπαρτιάτες για τους εαυτούς τους. Αντί να ρίχνουν τους ασθενέστερους στον Καιάδα, σκότωναν τους δυνατότερους είλωτες.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα βέβαια και υπήρχε Κρυπτεία! Το θέμα είναι ότι, απ’ όσο ξέρω, η κρυπτεία ενεργούσε πολύ μετρημένα, προσεκτικά και αθόρυβα. Οι Σπαρτιάτες είχαν μαζί τους στις μάχες Είλωτες. Οι Σπαρτιάτες γνώριζαν ότι πέρα από τον εχθρό μπροστά τους έχουν έναν Είλωτα πίσω τους (μερικές φορές και συμπολεμιστή πλάι τους), ο οποίος θα μπορούσε στην πρώτη ευκαιρία να τους σφάξει…
Εμένα πάντως με ενοχλεί η βιασύνη και η επιπολαιότητα με την οποία οι δημιουργοί σπρώχνουν την ισοτρία τους σε μακελειό. Κι όλα αυτά από έναν έξυπνο Είλωτα που σίγουρα θα μπορούσε να σκεφτεί ότι αν την έλεγε στους πολεμιστές, εκείνοι θα τους σκότωναν -μιας και στην εισαγωγή το παρουσιάζουν έτσι οι δημιουργοί ώστε να γίνεται τόσο ωμά, ελεύθερα και απροκάλυπτα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Συμφωνώ ότι υπήρχε κρυπτεία. Αλλά εφόσον οι είλωτες συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις δεν συνέφερε στους Σπαρτιάτες να επιλέγουν τους ασθενέστερους. Η κρυπτεία δεν αφορούσε (κατά την γνώμη μου) μία αντίστροφη ευγονική, αλλά πιό πολύ μία εκκαθάριση των ταραχοποιών.
Το κόμικ δεν είναι επιστημονική πραγματεία. Αντίθετα παίρνει πραγματικά στοιχεία και τα αναμιγνύει με φανταστικά ώστε να επιτύχει την (πολιτικώς ορθή) στόχευση των δημιουργών του
Σε κάθε περίπτωση η πολιτική στράτευση του κόμικ φαίνεται από την σημειολογία του σκίτσου στο οποίο οι μεν Σπαρτιάτες παρουσιάζονται σαν νυχτερίδες, νάνοι ή βαμπίρ όπως σωστά επισήμανε ο Βασίλης ενώ οι είλωτες παρουσιάζονται σαν εύρωστοι υγιείς άνθρωποι..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι συγκλονίζομαι από το σκίτσο, ούτε από την μέτρια ιστορία που με την ψυχή στο στόμα σπρώχνει τα γεγονότα σε σφαγή Ειλώτων.
Οι δημιουργοί ναι μεν έκαναν μία κάποια έρευνα, αλλά νομίζω ότι είδαν το θέμα πολύ επιφανειακά και φθηνοεντυπωσιακά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!