Συνέντευξη του δημιουργού Μάνου Λαγουβάρδου

Προτού συνεχίσουμε ακάθεκτοι για την επόμενη αναζήτηση Έλληνα δημιουργού, είναι η σειρά για συνέντευξη του δημιουργού Μάνου Λαγουβάρδου, ο οποίος κατάφερε να ξεκλέψει λίγο χρόνο και για εμάς.

Τον ευχαριστούμε θερμά.

-Από πού προέκυψε, Μάνο, αυτή η μεγάλη αγάπη για τα Manga;

Γι’ αυτό φταίνε αποκλειστικά οι παιδικές σειρές που παρακολουθούσα παλιά, πολλές από τις οποίες είχαν ιαπωνικό animation – πιο δραστήριο, πιο δυναμικό, με περισσότερο μεράκι. Με είχε μαγέψει. Ξέρετε καλά ότι οι Ιάπωνες ήταν πολύ πειθαρχημένοι στο animation. Ας αναφερθώ σε μερικές: Macross (δηλαδή Robotech), Cowboy Bebop, Νιλς Χόλγκερσον, Οδύσσεια 3001, Candy Candy, Dragon Ball, Sailormoon, Slayers… κι άλλα. Ναι, ακόμα και Κάντυ-Κάντυ έβλεπα (όπως και πολλοί άλλοι).

Μάλλον αγαπώ τα manga γιατί με κάνουν να νιώθω νοσταλγία. Δηλώνω ότι έχω μείνει στο παρελθόν, ακόμη και σήμερα…

-Η παραγωγή Manga παγκοσμίως είναι πολύ εντυπωσιακή και ακούγεται λογικό να υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός στο είδος. Σε τι νομίζεις ότι το Galaxia διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες δημιουργίες του είδους;

Εντυπωσιακή; Δεν ξέρω για τώρα πια. Παλιότερα όμως ήταν σίγουρα πιο cult τα manga. Δεν τα γνώριζαν πολλοί, και ήταν τότε μερικά από τα ψαγμένα κόμικς για να βρεις και να διαβάσεις. Είχαν βία, σεξ και πολλές περιπέτειες που σε τράβαγαν στα βάθη ενός πολύ αλλόκοτου κόσμου, πράγματα που δεν έβρισκες εύκολα αλλού τότε, ίσως μόνο σε underground κομικς της Ευρώπης. Τώρα τα manga είναι μια πολύ πολύ παρεξηγημένη σούπα, μιας και έχουν γίνει όλα πάνω κάτω τα ίδια. Γι ‘αυτό φταίει το ότι έχουν παραγίνει δημοφιλή. Γι’ αυτό κι οι κομιξόφιλοι είτε τα θεωρούν ανόητα, είτε τα λατρεύουν.

Όσον αφορά στο Galaxia: Κατ’ αρχάς, δεν είναι μάνγκα. Αν και σε παλιότερη συνέντευξη είχα δηλώσει αλλιώς, στην ουσία δεν είναι, μιας ούτε κι εγώ είμαι μανγκάκα (σκιτσογράφος κόμικς στην Ιαπωνία). Το κόμικ Galaxia είναι περισσότερο ένα συνονθύλευμα επιρροών και σε γενικές γραμμές είναι ένα πείραμα που κάνω προκειμένου να μπω στο κυρίως θέμα αργότερα πιο επαγγελματικά. Μπορείς να πεις ότι είναι ένα prototype αυτήν την στιγμή, μια σπουδή που κάνω για να βελτιωθώ.

-Πες μας για την ιστορία που πραγματεύεσαι στο κόμικ σου και τι να περιμένουμε στην επερχόμενη συνέχεια.

Αυτή την στιγμή έχουν εκδοθεί τρεις τόμοι από την σειρά Galaxia ενώ ο 4ος βρίσκεται στην «παραγωγή». Η ιστορία είναι μια επιστημονικής φαντασίας περιπέτεια και έχει να κάνει με τρεις διαφορετικούς κόσμους που έρχονται σε σύγκρουση – ένας μάνγκα κόσμος, ένας πιο αμερικάνικος/καπιταλιστικός και ένας ευρωπαϊκός. Ήδη έχω παρουσιάσει στους δυο πρώτους τόμους τους χαρακτήρες από την πρώτη κατηγορία, στους οποίους έχω προσάψει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά των ιαπωνικών κόμικς: βαριοί κι ασήκωτοι, τα παίρνουν όλα πολύ στα σοβαρά, είναι όμως μαχητικοί και θαρραλέοι. Ακριβώς σε αντίθεση με τους χαρακτήρες του τρίτου τόμου που είναι πολύ πιο επίγειοι και πολιτισμένοι και λογικοί. Στα επόμενα τεύχη θα παρουσιάσω και τους «ευρωπαϊκούς» ήρωες, οι οποίοι θα είναι πιο ισοπεδωτικοί αλλά και ανάλαφροι. Θα είναι ενδιαφέρον νομίζω όταν όλοι αυτοί οι χαρακτήρες σμίξουν. Το κόμικς προβλέπω να τελειώνει στον 5ο τόμο.

-Πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι κοινό στα Ελληνικά κόμιξ που θα μπορούσε να θεωρηθεί χαρακτηριστικό και να μιλάμε για Ελληνική σχολή;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι κοινό που να μας εκφράζει ακόμα σαν ολόκληρη «σχολή». Αν και αυτό δεν πρέπει να το λέμε για καμία χώρα, ούτε καν για τους Ιάπωνες, που βγάζουν τα -πανομοιότυπα για μας- μάνγκα τους. Κάθε ένας σχεδιαστής, αν τους κοιτάξεις προσεκτικά, έχει διαφορετική προσέγγιση. Να πάρει, ακόμη κι ο ίδιος σχεδιαστής έχει διαφορετικά στυλ (βλέπε Osamu Tezuka). Όμως, όπως συμβαίνει με κάθε τι που γίνεται δημοφιλές, υπάρχουν πολλοί αντιγραφείς όπως πχ. «One Piece wannabies». Από αυτό υποφέρουν τα ιαπωνικά κόμικς. Αυτό δεν θα ήθελα να συμβεί σε εμάς. Προτιμώ να υπάρχει πολυφωνία στα κόμικς μας.

Στην Ελλάδα δεν μπορούμε ακόμα να μιλήσουμε για σχολή ή κίνημα αντίστοιχου τέτοιου είδους διότι είμαστε λίγοι, χωρίς ιδιαίτερη πυγμή ακόμα προς τα έξω. Ίσως να μην χρειάζεται όμως να το βλέπουμε ομαδικά, αλλά μεμονωμένα. Υπάρχουν άλλωστε καλλιτέχνες που έχουν αρκετά «ελληνική» αισθητική, όπως ο Γιώργος Γούσης.

-Πώς βλέπεις τις κινήσεις των Ελληνικών εκδόσεων, δημιουργών για εξαγωγή των Ελληνικών κόμιξ στον διεθνή χώρο;

Αυτές γίνονται με αργά αλλά σταθερά βήματα από τους δημιουργούς μας, όπως παρατηρώ. Οι Έλληνες σκιτσογράφοι που διαπρέπουν στο εξωτερικό έπειτα μπορούν και εκδίδονται στον τόπο μας πιο εύκολα – όπως συμβαίνει και στους συγγραφείς άλλωστε. Οι εκδοτικοί οίκοι εδώ δεν μπορούν να κάνουν και πολλά, αφού και το αναγνωστικό κοινό είναι μικρό, εκτός από το να στήσουν σχέσεις και να κάνουν κουμπαριές με τους εκδότες έξω προκειμένου να προωθήσουν έναν καλλιτέχνη. Λόγω του νεαρού της ηλικίας της Ελληνικής κόμιξ σκηνής σε επίπεδο βιομηχανίας, οι δημιουργοί δεν μπορούμε να πάρουμε το ίδιο σοβαρά τις εκδόσεις με το εξωτερικό και προτιμάμε να μην δεσμευόμαστε με κάποιον ελληνικό εκδοτικό οίκο. Προτιμάμε αυτοεκδόσεις ή, ακόμα καλύτερα, ανάρτηση των κόμιξ μας στο διαδίκτυο, το οποίο θα μας δώσει και ξένους αναγνώστες! Αλλά αν ένα έργο αξίζει, τότε θα εκτιμηθεί τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους εκδότες 🙂

 

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .