ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ ΤΕΥΧΟΣ 1469

«Αυτό εδώ κάτι μου θυμίζει…», πιάνω τον εαυτό μου να μουρμουρίζει με έκπληξη.

Ήταν σε μια κούτα με εργαλεία από το παλιό αυτοκίνητο του πατέρα μου. Ένας θεός ξέρει πώς κατέληξε εκεί μέσα. Έχει πάρει μέχρι και την μυρωδιά του αυτοκινήτου. Μόνο που το μυρίζω νομίζω ότι βρίσκομαι μέσα σε αυτό, παιδάκι, όπως τότε.

Παρατάω την άχαρη δουλειά της διαλογής και αρχίζω να το περιεργάζομαι με ενδιαφέρον. Πρέπει να πετάξω αρκετή σαβούρα από την αποθήκη του πατρικού, αλλά δυο στιγμές ανάπαυλας δεν θα κάνουν τη διαφορά.

Πολύ σύντομα πάντως θυμάμαι πού το έχω πρωτοδεί.

Ήταν όταν είχα πάει με τον πατέρα μου σε εκείνο το κτήριο. Εκεί ήταν μαζεμένος αρκετός κόσμος -μεγάλοι και παιδιά- που κοίταζε με ενθουσιασμό το ίδιο πράγμα, αυτό δηλαδή που είχε κάνει και τον πατέρα μου να με πάρει μαζί του για να το δούμε παρέα.

Πόσο περίεργο να το βλέπω και πάλι μπροστά μου!

Είναι σαν τότε, σε εκείνη την εκδήλωση του Hard Rock Café στην Φιλελλήνων.

‘’Μικρός Σερίφης τεύχος 1469. Το κόκκινο βουνό’’, γράφει επάνω.

Έχουν περάσει τριανταπέντε χρόνια από τότε…

Κοιτάζω πεταχτά το κείμενο με τις περιπέτειες του Τζίμυ Άνταμς και της παρέας του και μού φαίνονται οικείες. Μικρός πρέπει να το έχω διαβάσει μερικές φορές.

Άραγε υπάρχει πουθενά κανένα τεύχος ακόμα να διαβάσω και καμία άλλη; Αναρωτιέμαι.

Για μια στιγμή πιστεύω ότι κάτι τέτοιο πρέπει να είναι απίθανο εν έτει 2048.

Δεν μπορεί, τα καλά πράγματα δεν εξαφανίζονται τόσο εύκολα, σκέφτομαι.

Και ξαφνικά θυμάμαι κάτι επιπλέον…

«Θα ρωτήσω στο ίδρυμα Σοφία», μονολογώ.

Ικανοποιημένος λοιπόν που βρήκα τη λύση στο λεπτό, επιστρέφω στη δουλειά μου.

Παρόλα αυτά δεν σταματάω να σκέφτομαι το τεύχος και το σχέδιό μου να βρω και άλλα τέτοια διαμαντάκια.

Βέβαια – και πριν απ’ όλα– μην ξεχάσω να το δείξω στο γιο μου.

Οι εικόνες του άρθρου, είναι από το

http://mikrosserifis.blogspot.com/

Περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση, μπορείτε να ζητάτε στο

http://www.sofia-foundation.gr/anakoinoseis.asp