Αγαπητό μου Comicstrades… (3 χρόνια comics τρέλας)

Αγαπητό μου comicstrades,

Σήμερα κάτι το εντυπωσιακό πρέπει να κατάφερα στο διαγώνισμα των μαθηματικών και ο δάσκαλος μού έβαλε μηδέν με θαυμαστικό!

Ο μπαμπάς που με πήρε από το σχολείο στην αρχή δεν φάνηκε να δίνει πολύ σημασία όταν του είπε ο κύριος Κρίτων τι έγραψα, αλλά όταν είδε το γραπτό ενθουσιάστηκε!

«3+3=8 και 15-4=4;», έλεγε και άρχισε να κοκκινίζει.

«10/2= 6 και 2×10= 5!» φώναξε στο τέλος και τα μάτια του πετάχτηκαν έξω από έκπληξη.

Δεν ξέρω για σένα, comicstrades, αλλά για να κάνει έτσι ο μπαμπάς πρέπει να θριάμβευσα!

Βιαστικά-βιαστικά με άρπαξε μάλιστα από το σχολείο μουρμουρίζοντας κάτι «τι ντροπή», και προφανώς θα εννοούσε πώς δεν σκέφτηκε ακόμα να μου πάρει κανένα δώρο για τα επιτεύγματά μου! Όμως μάλλον άλλαξε γνώμη και τελικά με πήγε πρώτα σπίτι.

Έπρεπε να χαρεί και η μαμά!

Και η μαμά μόλις το άκουσε ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που έμεινε με το στόμα ανοιχτό! Οι μπάμιες δεν μου αρέσουν. Οι δυο τους άρχισαν να φωνάζουν και να βρίζει η μαμά χαϊδευτικά τον μπαμπά “ζώον”, αλλά κι εκείνος δεν πήγε πίσω και είπε τι ήθελε και την παντρευόταν. Πάντα κάτι τέτοια χαριτωμένα της λέει της μαμάς και εκείνη συγκινείται σαν τρελή, όπως τώρα, και χοροπηδάει με μανία κουνώντας το τηγάνι. Θέλω σπαθί Θάντερκατς! Εγώ δεν ξέρω τον χορό του τηγανιού, αλλά η μαμά και ο μπαμπάς είναι μανούλες σε αυτόν. Είναι ο επόμενος χορός που μαθαίνεις μετά το χορό του Ησαΐα άκουσα.

Άραγε τα φιστίκια του Σούπερ Γκούφυ κάνουν τις μπάμιες νόστιμες;

Κάποτε είχα πάει για χορούς αλλά δεν είμαι πολύ καλός. Στο χορό της αρκούδας είμαι όμως και ο πρώτος. Μάλιστα είμαι τόσο φοβερός που οι γύρω ρίχνουν το γέλιο της αρκούδας και πρέπει να το κάνουν για να με τιμήσουν για το τεράστιο ταλέντο μου. Μάλιστα λένε ότι τους θυμίζω τον Φρεντ Αστέρι. Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός αλλά αν αυτός είναι αστέρι εγώ είμαι ξεφτέρι!

Που λες, αγαπητό comicstrades, οι δικοί μου αγαπούν τα ζώα. Κι εμένα με αγαπάνε. Μόλις ακουστεί πάντως η λέξη “ζώον”, ξεκινάει το πιο αγαπημένο παιχνίδι του σπιτιού! Η μαμά λέει τον μπαμπά “πίθηκο με περικεφαλαία”, εκείνος τη λέει “μαϊμού με τακούνια”. Εκείνη “κοπρόσκυλο του μπόγια”, μ’ αρέσει να ζωγραφίζω με μπογιές τους τοίχους του σαλονιού, εκείνος “λυσσασμένη σκύλα” σαν την μάνα της. Εκείνη “άθλιο μυρμηγκοφάγο που χώνει παντού την άθλια μυτόγκα του”, εκείνος “αλλήθωρο χαμαιλέοντα” και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Μια φορά ο Dan Cooper είχε ταξιδέψει με τζετ στη Σαρατόγκα. Ήταν στο τεύχος Μικρό Ερίφη No.25 αν θυμάμαι καλά.

Πολύ πλάκα έχουν οι γονείς μου όταν παίζουν με τόση ζωντάνια. Το μυστικό του γάμου είναι πολύ απλό, είχα ακούσει μια φορά που το έλεγε ο κολλητός του μπαμπά στον μπαμπά όταν πίνανε μπύρες πανηγυρίζοντας που είχε η μαμά πάει στη γιαγιά ταξίδι. Μού είπαν πως γιορτάζουν που ξεκουμπίστηκε, αλλά να μην το πω ποτέ της μαμάς γιατί αλίμονό μου! Μάλλον καμιά έκπληξη θα της ετοιμάζουν όταν γυρίζει, οπότε δεν θα πω λέξη. Το μυστικό για κάθε καλό γάμο είναι λέει ο φίλος του μπαμπά, ο Cortoγιώργος, ότι για κάθε ταλiροφονιά υπάρχει και μια φραγκοφαγάνα. “Αμ πως!” που λέει και ο Χατζηχρήστος!

Ή μήπως ο Χατζιαβάτης;

Πάντα τους μπερδεύω αυτούς τους δύο! Τόσες ταινίες που έχουν παίξει Χοντρός-Λιγνός είναι λογικό να μπερδεύομαι λιγάκι! Κάντε κράτει ρε παιδιά. Σχέδιο Καλικράτη!

Και οι μπουργκάνες μού αρέσουν πέρα από τα σπαθιά.

Η μαμά με τη γυναίκα του φίλου του μπαμπά μου λένε, απ’ την άλλη, ότι οι άντρες είναι σιχαμερά βιτσιόζικα τεμπέλικα ανήθικα γουρούνια, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί το «βιτσιόζικα». Αφού τα γουρούνια δεν κρατάνε βίτσες! Κανένα μεγαλίστικο αστείο θα είναι πάλι τούτο, μπρρρ πάγωσα.

Άραγε ο Μαγκάιβερ πήγε σε κανένα επεισόδιο στους πόλους;

Μια φορά έβαψα τον τοίχο στο σαλόνι με μπογιές και ο μπαμπάς τράβαγε τα μαλλιά του. Ίσως γι’ αυτό να είναι καραφλός. Του είπα ότι έκανα μια τοιχογραφία αλλά κάτι μου είπε εκείνος ότι θα με κάνει χαλκομανία και τότε ήρθε η μαμά και με στείλαν για ύπνο και γίναν μπίλιες απ’ ότι μου είπε η μαμά μετά. Κι εμένα μ’ αρέσουν οι γκαζιές και δεν έπρεπε να με στείλουν για ύπνο. Βέβαια εκείνοι όταν παίζουν κάνουν σαν να τους σφάζουν, αλλά δε βαριέσαι, θα έχει κι αυτό τη γοητεία του. Αύριο πρωί πρωί, που έχει ο μπαμπάς ρεπό, θα πάω πρωί-πρωί στο δωμάτιο των μεγάλων να παίξουμε με τον μπαμπά γκαζιές όπως κάνει με τη μαμά. Θα λατρέψει την έκπληξή μου, το νιώθω!

Ανταλλάζω μασημένες ροζ τσίχλες Μπιγκ Μπάμπολ για πολεμικά κόμικς. Θα τηρηθεί αυστηρή προτεραιότητα επικοινωνίας!

Η μαμά είναι πολύ περήφανη για εμένα και τα κατορθώματά μου. Ο μπαμπάς μου επίσης το ‘χει να το λέει ότι το στόμα μου είναι τόσο μεγάλο που πρέπει να βουρτσίζω τα δόντια μου με πιγκάλ!

Θέλω σπαθί Θάντερκατς βαρβάτο, όχι πιγκάλ, ούτε μινιατούρα ξίφος Χίμαν δώρο με φωτεινό αγκαλίτσα.

ΟΛΑ ΚΙ ΌΛΑ!!!

Τότε η μάνα μου τον στέλνει σε εκείνο το μέρος του σπιτιού που ακούω συνέχεια αλλά ποτέ δεν βλέπω, «στοδιάολο» το λένε. Φαντάζομαι κάπου μεταξύ κουζίνας και μπαλκονιού είναι αυτό. Μετά από μια τέτοια υπόδειξη της μαμάς, ο μπαμπάς πηγαίνει ή κάτω από τον απορροφητήρα βγάζοντας καπνούς από το κεφάλι ή στο μπαλκόνι για να του πέσει η πίεση.

Ο Κρίτων είναι είναι ένα μυθικό τέρας της θάλασσας που έζησε όταν εφευρέθηκαν τα πιάτα και είναι Τρίτων και φαρμακερόν τέρατο στην ιεραρχία της σαρδέλας Φλόκος. Ο δάσκαλος μου έβαλε στο διαγώνισμα μυθολογίας, αντί για βαθμό, τη λέξη: “Κακ-άριστα” για αυτήν την απάντηση. Όταν στο γραφείο των δασκάλων το έδειξε στον Αndrea -ξέρεις, εκείνον τον σουβλακοφάγο με την “τζυμπριακή” προφορά- και στα άλλα φιλαράκια του, στο διάλειμα, όλοι κακαρίζαν σαν κότες από χαρά και συγκίνηση για μένα. Κάναμε και το διπλάσιο διάλειμμα εκείνη την ημέρα για ανταμοιβή, ωραία ήτανε!

Σαν κότες; Χμμμ…

Η μαμά συχνά λέει ότι ευτυχώς που δεν είμαι αχαΐρευτος σαν τον αχαΐρευτο τον μπαμπά, όπως νόστιμα λέει τον μπαμπά και με λατρεία, και να μην ανησυχώ ποτέ αν θα γίνω γιατί αυτό είναι κάτι κληρονομικό –ευτυχώς!-.

Δεν ξέρω τι εννοεί με αυτό, αλλά μάλλον εννοεί ότι κάποτε θα μου το αφήσει στην κληρονομιά και δεν θα το χάσω λοιπόν αυτό το κελεπούρι!

Και που λέτε, πανηγυρίζοντας οι δυο τους για τα μαθηματικά μου επιτεύγματα, όρμησα στη μέση και τους είπα, «αφού είμαι τόσο δυνατός στα μαθηματικά θα γίνω όταν μεγαλώσω ορκωτός λογιστής!». Μ’ αρέσουν οι φάλαινες όρκες και θα αγοράσω μια για την μπανιέρα όταν βγάλω δικά μου λεφτά. Τα παπάκια είναι πια τρε μπανάλ!

Ξαφνικά ησυχία.

Ο μπαμπάς το σκέφτηκε και είπε ότι ήταν εκπληκτική ιδέα και σε αυτήν τη χώρα θα πάω πολύ μπροστά με τα μαθηματικά που ξέρω! Μάλιστα λέει να κάνω και τη δική του φορολογική δήλωση όπως κάνω τις αφαιρέσεις. 15 χιλιάδες Ευρώ εισόδημα μείον 4 χιλιάδες τα έξοδα και θα βρεθούμε ότι τελικά μείναμε με 4 χιλιάδες, «μπορεί να έχουμε και επιστροφή φόρου» λέει. «Θα μεγαλώσω και θα μάθω το κόλπο να φαίνεται και όμορφο στο μάτι αυτό που θα κάνω», λέει. Μάλλον ο λογιστής πρέπει να έχει σχέση με την τέχνη. Εγώ πάντως κάνω φοβερές τοιχογραφίες.

«Μόνο να μη γίνεις ευφοριακός», μου είπε στο τέλος και μου έδωσε ένα δίευρο να το φάω μαντολάτο. Κι αφού με χτύπησε στην πλάτη με καμάρι έφυγε στον καμπινέ να κάνει μπάνιο και να τρίψει την πλάτη του με εκείνη τη βούρτσα, το πιγκάλ που λέγαμε, γιατί δεν φτάνει να την τρίψει με τα χέρια του.

Αφού ο ευφοριακός κάνει ωραία πράγματα γιατί να μην γίνω; Θα το σκεφτώ σοβαρά πιο μετά. Μάλλον ο μπαμπάς από τη χαρά του για τα σημερινά μου κόλπα κουράστηκε και μπερδεύτηκε.

Τέλος πάντων, εγώ θα επενδύσω το κεφάλαιο των δύο ευρών σε hedge funds υψηλού ρίσκου -ε, να μην παίζουμε τώρα για πενταροδεκάρες!-. Τώρα που το spreads είναι άπαιχτα, με τη διαίσθησή μου θα τα κάνω πολλά τα ευρά! Θα αγοράσω τον ουρανό με τα άστρα. Και για τη μαμά δώρο μια γλάστρα.

Μετά η μαμά με φίλησε στο μέτωπο και είπε ότι θα γίνω μάλλον διπλωμάτης, όπως αποσόβησα την κρίση. Τώρα που το σκέφτομαι κάτι για σοβάδες εννοεί και μάλλον θα έχει σχέση με το λογιστή και τις τοιχογραφίες που ξέρω να φτιάχνω και μάλλον θα είναι χρήσιμη ικανότητα και θα προκόψω και θα αγοράσω και ένα σακί κομάντος και ένα μαστέλο πασατέμπος και ολόδικό μου βυτίο Μπυράλ να κάνει η όρκα μου μπάνιο.

Το είπαμε παιδάκι μου, ορκωτός λογιστής όχι παίξε γέλασε!

Κότες; Χμμμ…

Αν θέλω να πάρω και κότες θα το πω στο φιλαράκι μου τον Μάνο να ανοίξουμε μαζί μαγαζί ως Ορκότες λογιστές! Orcs Logistics για τους Αγγλόφωνους… Το κατέχω το ρημάδι, που ξεκίνησα φροντιστήριο. Πώς τα παίρνω τα ρημάδια, μια παρόμοια περίπτωση είχα δει και στον Καραγκιόζη εναντίον Φου Μαντσού.

Εξάλλου Πρώκτις μέικς μπέττερ! (Practice makes better, για όσους δεν ξέρουν καλά Ελληνικά).

Τρώω Ντέρμπι και βάζω γκολάκια σαν κεφτεδάκια! Και για όσους δεν με πιστεύουν: “Σουτ! Τα λόγια είναι περιττώματα”, όπως γράφει και μια διαφήμιση στο οπισθόφυλλο σε ένα περιοδικό Μάχη που διαβάζει ο μπαμπάς όταν θέλει να ξε-ενθουσιαστεί από τα αξέχαστα που κάνω στο σχολειό! Έτσι ακριβώς συμβαίνει όπως στα λέω, comicstrades!

Πω πω πω, όσο περνάει η ώρα ανεβαίνει η απόδοση πατόκορφα, ζωγραφίζω το αγόρι!

Ωραίο περιοδικό!

Χρόνια πολλά, comicstrades, σου έγραψα τα νέα μου.

Βλέπω ότι αυτόν τον καιρό έχεις πάει σε άλλη χώρα γιατί πιο παλιά στο site ήσουν “.gr” ενώ τώρα είσαι “.me”. Έχω ρωτήσει έναν άλλο φίλο του μπαμπά -εκ Γαλής χώρας διανέμων παρακαλώ! (ξέρω και τη μαλλιαρή γλώσσα όπως βλέπεις)-, που είναι προγραμματιστής (ξέρει να προγραμματίζει το βίντεο να γράφει κασέτες), όταν πίναν τις προάλλες μπύρες, πού είναι το “.me”, αλλά μου απάντησε λίγο ζαλισμένος ότι το μόνο που ξέρει τώρα δα, μιας και είναι τύφλα, είναι τα meme.

«Παιζί μου εκεί στα μεμε που είναι τώγα το comicstγades πγέπει να πεγνάει καλά!» και γελάει ο κυρ Thespian σαν μεθυσμένος μπυρατής. Εμ βέβαια με τόσα μπυρόνια που έχει πιεί!

Πολύ χαίρομαι για τη γιορτή σου, comicstrades, αλλά φαντάζομαι το ίδιο και τα άλλα παιδάκια που σού γράφουν από τα σχόλια.

Χρόνια πολλά και τώρα που έχεις προσθέσει έναν ακόμα χρόνο από πέρυσι που ήσουν δύο, και πριν που ήσουν ένα –εννιά επί ένα τρίτο στην κυβική ρίζα υψωμένη στη δύναμη του μηδενός, για να στο εξηγήσω απλά (Μα αυτή η ευφυΐα μου είναι μια γεωμετρική πρόοδος αρνητικού προσήμου. Δεν παίζομαι!!).

Θα γίνεις κανένα ντερέκι τώρα που είσαι πια δώδεκα χρονών. Εμ, βέβαια, τόσα άρθρα και αναρτήσεις που μας αμολάς και μας φλόμωσες τόσο πρέπει να είσαι. Είδες; Έκανα και εμπειρική επαλήθευση ασυναρτήσει της αναπαραγωγής άρθρων που κάνεις (είπαμε ξέρω τη μαλλιαρή σε σημείο ξεμαλλιάσματος!).

Μωρέ επίορκος λογιστής θα γίνω, βλέπω ήδη την όρκα να τσαλαβουτάει δίπλα απ’ το πιγκάλ και να παίζουμε μαζί Μόμπι Ντακ! Ξέρεις, εκείνη την ταινία με τον καπετάνιο Ζαν Λουκ Πικάρντ με το πλοίο Enterprise που μετά έγινε κόμικ και πρωταγωνιστής ήταν εκείνη η άστοργη φάλαινα, ο Μόμπι Μακ Ντακ!

Πολύ ωραία και η ταινία και το κόμικ που βγήκε αργότερα.

Αγοράζω δωρεάν τις τύχες από τα πάντα. Οι αποστολές χρεώνονται στον αποστολέα. Δράττεσθε της ευκαιρίας κοσμάκη! Δεκτές και Κουκουρούκου με θέμα “πολιτικοί της Σύγχρονης Ελλάδας!”. Μην το σκέφτεστε άλλο!

Επίσης είδα και το Τζέιμς Μποντ εναντίον πτεροδάκτυλου. Βέβαια οι μεταφραστές στα Αγγλικά έβαλαν Goldfinger κατά λάθος, αλλά δεν πειράζει. “Ι expect you to fly, my dear Watson” έλεγε ο Αρθούρος Κόρνα Ντόυλ κρατώντας το εξκάλιμπερ στον Ζαγκόρ (όχι τον ποδοσφαιριστή του Euro2004, τον άλλον που έπαιζε στα Sci-fi Γούεστερνς) εναντίον αητών.

Βέβαια ο Ζαγκόρ πέταξε τρία γκολάκια με το μπαστούνι του γκολφ Τόμαχοκ και καθάρισε το ματς κι ας είχε τόση άμμο εκεί στην έρημο του Έβεργκλεϊντ…

Συγνώμη και μπαρδόν με το συμπάθιο, Έβερεστ!

Και μόνο και μόνο γι’ αυτό και τη φοβερή ατάκα του Αρθούρου Κόναν Ντόλυ και Λούκι Λουκ της στρογγυλής τραπέζης της Ελλάδος ήταν ταινιάρα ο Τζέσε Τζέημς Μποντ εναντίον Σουλεϊμάν.

Ταμάμ!

Σε αγαπώ, comicstrades, όπως αγαπιούνται οι γονείς μου μεταξύ τους και καλά κρασιά!

Το δε τελευταίο είναι η standard ευχή που μου δίνει ο μπαμπάς για να δηλώσει τη χαρά του όταν λέω κάτι έξυπνο. Και όταν συμβαίνει αυτό χαίρεται τόσο που του ανεβαίνει η πίεση και γίνεται κατακόκκινος από τη ζέστη!

Οπότε εγώ, μιας και I know English like a flu. So fluently δηλαδή, για να τον αποτελειώσω του πετάω κι ένα “Daddy, daddy cool” και η κατάσταση αποτεφρώνεται ολοσχερώς!

Για άλλη μια φορά ξανά και πάλι να ξαναματαπώ να ζήσεις, comicstrades κι ας είναι μαζεμένοι όλοι οι μουρλοί να σε διαβάζουν. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή!

Respect brother! We will always have Paris!

Δικός σου ασαφώς, ανυπολήπτως και αποτελειωτικώς, μέσα από άπατη ψυχική αποκαρδιότητα!

Το μεγάλο μπλε στρουμφάκι velle (αυτό με το Κράνος, όχι το Merito με τη λαβή),

Αυτή η εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο .